Er is geen boek te zien, ook binnen in de hal en de leeszaal niet. Toch is dit de Boekentoren, de bibliotheek van de universiteit in Gent.
In de toren staat 24 km boekenplank. En in het depot onder de grond staat nog eens 37 km boekenplank. Ongeveer zo lang als de Belgische kust.
Bij de ingang een mooie reliëf met boektafereel.
In 1942 opende de boekentoren voor het eerst zijn deuren. In 2021, na negen jaar renovatie, is de bibliotheek weer geopend voor bezoekers. Er is een mooie online tour te zien, of een rondleiding van tv-presentator Joris Hessels.
Het is vandaag Fest Sant Jordi in Catalonië, het feest van de heilige Joris. Er zijn vele varianten van het verhaal in omloop, maar de basis is dat Sant Jordi een prachtige prinses redde die op het punt stond een afschuwelijke dood te sterven in de handen van een draak. In Catalonië is deze heiligedag uitgegroeid tot een ware feestdag, een soort mengelmoes tussen Valentijnsdag, Koningsdag en Open Monumentendag.
Traditiegetrouw gaven mannen op Sant Jordi rozen aan de vrouwen en de vrouwen boeken aan de mannen. En dit kan iedereen zijn, niet noodzakelijk je partner of iemand die je leuk vindt. Jongens kopen rozen voor hun moeders; meisjes boeken voor hun vrienden. Maar inmiddels kunnen meisjes net zo goed een boek krijgen en jongens een roos.
Overal in Barcelona stonden vandaag boekenkraampjes en rozenstalletjes.
In de boekwinkels kon je over de hoofden lopen.
De straten waren versierd met boeken- en rozenslingers.
Er waren taarten in de vorm van een boek.
Er waren zelfs hele kunstwerken gebouwd.
Helaas ook hier en daar een verregend boek. Het is niet alleen voorbehouden aan Koningsdag om te verregenen, ook Sant Jordi valt nog wel eens in het water.
Maar gelukkig komt na regen ook altijd weer zonneschijn en kon de verkoop weer verder. Hier op enorme slinger aan boekenstalletjes op de Passeig de Gràcia (de Champs-Élysées van Barcelona).
Ook waren vandaag veel gebouwen geopend die normaal niet toegankelijk zijn. Zo ook de Biblioteca de Catalunya.
Geregeld struin ik websites af van collega-bibliotheken, op zoek naar ideeën of oplossingen voor onze eigen bieb-website. We werken allemaal met hetzelfde systeem, dus waarom niet bij elkaar de kunst afkijken en ideeën opdoen. Beter goed gejat dan slecht bedacht. Dat heeft deze bibliotheek zo te zien ook gedaan. Deze foto maakte ik vijf jaar geleden. Heel toepasselijk bij dit bericht. 🙂
Het Reto-Romaans (kortweg: Rumantsch) is de vierde taal in Zwitserland en heeft ongeveer 36.000 moedertaal-sprekers. In het kanton Graubünden heeft het de status van een officiële taal. Volgens de wet heeft Zwitserland vier officiële talen: Duits, Frans en Italiaans, en in Graubünden ook Reto-Romaans. Deze kleine taal kent ook nog eens vijf dialecten die onderling moeilijk verstaanbaar zijn. Sinds 1982 bestaat daarom het Rumantsch Grischun, een kunstmatige taal die berust op de drie grootste dialecten en in het onderwijs wordt gebruikt. Deze variant is dus niemands moedertaal.
In Samedan, een plaatsje niet ver van Sankt Mortiz, kwam ik dit bord tegen. In welke van de vijf dialecten dit de bibliotheek is, weet ik niet. Ik denk dat het woord bibliotheek in alle dialecten hetzelfde zal zijn, want ook in het Italiaans is het biblioteca.
Hoog in de Zwitserse bergen, in Arosa, kwam ik dit piepkleine bibliotheekje tegen. Een koffer op een paal in een plantsoentje. Als je de koffer open maakt, vind je een serie boeken waar je er eentje van kunt lenen. Ben je klaar met lezen, doe het boek dan weer terug in de box en sluit de box zorgvuldig af.
Voor wie van lezen houdt, is er gelukkig ook een echte bieb in Arosa.
Voor het laatst op de TU Delft, voor het eerst in de UB. Deze week studeerde mijn dochter af aan de TU Delft. Ze deed onderzoek naar energie-efficiënte robots. Na haar presentatie moest het studieboek over robotica nog even teruggebracht naar de bibliotheek. Ik was er nog niet eerder geweest, dus liep ik even met haar mee.
Het studiejaar is nog niet begonnen, haar teruggebrachte boek staat eenzaam in de kast.
De gevangenis associeer ik niet direct met lezen. Ik denk ook dat de meeste gevangenen geen grote lezers zijn. Verrassend vond ik het dan ook te lezen dat een van de meest geliefde baantjes onder gevangenen bibliotheekmedewerker is.
Dit ‘weetje’ is te zien in het Gevangenismuseum Veenhuizen.
Hoe grappig is het dat dbieb in Leeuwarden tegenwoordig in een voormalige gevangenis zit. De tralies zie je overal nog voor de ramen zitten, en de cellen zijn omgebouwd tot werk- of vergaderruimtes.
In deze Openbare Bibliotheek wordt op dit moment niet veel gelezen. Wel hard gewerkt.
Vroegere weeshuis in de Spieringstraat in Gouda. In 1599 werd het gebouw in gebruik genomen. In 1973 werd hier de openbare bibliotheek gevestigd. Op dit moment wordt het verbouwd tot boutique hotel.
Twee van onze favorieten: bibliotheken en treinen, vinden elkaar in de nieuwe bibliotheek in Tilburg. Een oude NS-werkplaats is omgebouwd tot bibliotheek en heet toepasselijk LocHal. De oorsprong van het gebouw is overal nog goed zichtbaar.
Een vraagteken en een uitroepteken, dat is het logo van de bibliotheek in Sydney.
Volgens mij is dat precies waar een bibliotheek voor staat; je kan er terecht met alle vragen die je hebt en je vindt er van alles waar je niet naar op zoek was. Inspiratie heet dat met een mooi woord.
Het logo van de bibliotheek in Melbourne is klassiek met een Latijnse tekst. De goede vertaling heb ik nog niet, het moet ongeveer zoiets zijn:
Delectant domi – Non impediunt foris – Perecrinantur
De heren vermaken – Ze vertragen de buitenwereld – Ze reizen / trekken rond
