Krantenjongen uit Lissabon

Dit jochie kan waarschijnlijk nauwelijks lezen, hij ziet er niet erg geletterd uit naar mijn idee. Dus feitelijk kan het geen lezend beeld zijn. Maar als krantenjongen zorgt hij wel dat anderen kunnen lezen.

Deze krantenjongen bezorgt de kranten op het Praça Principe Real in Lissabon.

Lezende dokter in Lissabon

Schoonzus Margot stuurt me zo nu en dan foto’s van lezende beelden, foto’s die ze tegen komt op facebook. Tijdje geleden stuurde ze me een kiekje van een lezend beeld in Lissabon. Dus toen wij onze Lissabonvakantie geboekt hadden, ging ik op zoek naar de standplaats van dit beeld. Maar niets te vinden op internet. En ook na twee dagen door de stad dwalen kwam ik het niet toevallig tegen. Gelukkig bood het toeristenbureau uitkomst. Daar herkende iemand het beeld en verwezen ze me naar de overkant van de rivier, de Taag. En die wijk – voor ons gevoel een wijk van Lissabon – heet geen Lissabon meer. Vandaar dat ik niets kon vinden op internet.

Horacio da Silva Loura (1920-2002) was dokter in Lissabon en Costa da Caparice. Als arts zette hij zich erg in voor de minder bedeelden; hij werd ook wel de ‘vader’ van de armen genoemd. Zijn werk werd bekroond met de Medaille van Verdienste. Het beeld staat in Costa da Caparice, Praça da Liberdade en is gemaakt door João Castro Silva, 2013.

Boekenhoofd

Eén ‘lezend’ beeld was ik voor onze vakantie wel op het spoor: een beeld van schrijver en dichter Fernando Pessoa. Het beeld stond beschreven in de reisgids. Het staat voor zijn geboortehuis aan het pleintje Largo de Sao Carlos. Een man met boekenhoofd. 

En zo ziet zijn achterhoofd eruit:

Fernando António Nogueira Pessoa (1888-1935) was  een van de belangrijkste dichters in de Portugese literatuur.

Stil-Leven

Al een tijdje wilde ik deze foto maken, een Stil-Leven: boeken met ‘Stil’ in de titel met een wekker die het Leven verbeeldt: de tijd verglijdt. Het duurde even voor ik bedacht hoe ik de wekker in ‘beweging’ kon krijgen. Met behulp van photoshop, ‘lagen’ en ‘maskers’ lukte het. Of het ook echt geworden is, wat ik in mijn hoofd had… Je hebt vaak een fantastisch plaatje in je hoofd, en je moet uiteindelijk genoegen nemen met een minder beeld.

Stilleven

Stillevens zijn bijna altijd met fruit of ander eten of met bloemen. Boeken kom je zelden tegen op een stilleven. Voor de cursus die ik nu doe bij de Teekenschool – Rijksmuseum – oefenen we dan ook met groente, fruit en bloemen. Ik probeerde het een en ander uit met een oude bos tulpen (links). Maar ja, er ontbrak natuurlijk iets… een boek. Een nachtje slapen bracht me op het idee een boektitel te verbeelden: Het tulpenvirus van Daniëlle Hermans. De oude dokterstas van mijn vader bood mooie accessoires. Of het fysieke boek er nu ook bij moet, daar ben ik nog niet uit. Wie goed kijkt…