Zo’n enorme torenklok blijft meestal onzichtbaar voor het grote publiek. Hier in Lindau staat hij te pronken naast de kerk. En dan zie je dat zo’n klok prachtig versierd is met kleine ornamentjes. Er zitten zelfs een paar boekentafereeltjes tussen.
Soms kom je in een gewoon straatje in een gewone woonwijk een mooi detail tegen. Dit reliëfje zag ik op onze wandeltocht door een buurtje in Stuttgart. Het gevelsteentje zit hier niet op de voorgevel, maar om de hoek, op de zijgevel van het huis.
Helfferichstraße, Stuttgart
Iedere stad heeft wel zo’n oude fontein of andere beeldengroep waar een paar lezende beelden bij zitten. Soms zijn het anonieme lezers. Hier zijn het twee reformatorische mannen. Links naast Jezus zit Johannes Brenz, een Württemberger reformator en rechts zit de bekende kerkhervormer Martin Luther.
Hospitalplatz, Stuttgart.
Voor de bibliotheek in Stuttgart zit deze man te lezen. Lezen is eigenlijk een groot woord, want hij zit meer om zich heen te kijken. Hij aanschouwt het leven om hem heen en kijkt wat er rondom de bibliotheek en op het plein gebeurt.
Het beeld Sitzender Lesend is van Fritz Nuss en is gemaakt in 1965.
Stuttgart heeft een prachtige bibliotheek. Van buiten is het een vierkante blokkendoos.
Als je binnenkomt, krijg je niet meteen de ruime indruk die de bibliotheek van buitenaf doet vermoeden. Maar schijn bedriegt.
De onderste drie verdiepingen zijn gebouwd om een hoge, lege hal met een lichtkoepel in het midden. De eerste dag dat ik er binnenstapje, dacht ik dan ook dat ik verkeerd zat. Ik kende de foto’s van de grote, open, witte ruimte en dit leek er bij lange na niet op. Maar ik zat wel degelijk goed. Je moet even verder kijken dan je neus lang is.
Het meest verrassende effect krijg je als je met de lift naar de bovenste verdieping gaat. Dan zie je in een keer dit.
Heel grappig vond ik dat er niet alleen zittend gelezen werd, maar ook staand en vooral lopend.
Op de website van de bibliotheek vond ik een duidelijke tekening van de opbouw van het gebouw.
In de bibliotheek Stuttgart vond ik twee uitgaven van Koch’s Het diner. In het kastje ‘Niederländische Literatur’ een Nederlandse uitgave en in de grote kast met romans de Duitse vertaling Angerichtet.
Op onze eerste dag in Stuttgart lopen we Schiller al tegen het lijf. Niet zo gek, hij is geboren in Marbach am Neckar, zo’n 20 kilometer ten noorden van Stuttgart.
Als dichter, schrijver, filosoof heeft hij natuurlijk een boek in zijn hand, en daarmee mag hij in mijn verzameling meedoen.
In 1759 geboren, in 1792 tot ereburger benoemd in Frankrijk, in 1802 in de adelstand verheven en in 1805 overleden in Weimar.
Mycelium Media heet dit kunstwerk met twee lezende wezens. Het is te zien bij de Papier Biënnale in CODA Apeldoorn.
Mingus Janssen toont hier het kantoor van Mycelium Media, een door hem opgerichte uitgeverij die infiltreert in bestaande vormen van nieuws. Hij is geïnteresseerd in niet-menselijke perspectieven. Hoe denken bloemen, planten en dieren over klimaatverandering. Mingus Janssen maakte voor CODA een nieuwe editie van zijn Non-Human Newspaper die ingaat op de gevolgen van vermesting en verzuring voor het ecosysteem van de Veluwe. Wat vindt de Veluwe er eigenlijk zelf van?
