Schrijver uit Roermond

‘Je moet een keer naar Roermond’, zei onze tandartsassistente toen ik voor controle was. ‘daar staat een lezend beeld!’ Ze was het toevallig tegen gekomen tijdens haar vakantie en dacht meteen aan mij. (Even ter verduidelijking, ik heb een kleine foto-expositie in de tandartsenpraktijk).
Nu kom ik niet dagelijks in de buurt van Roermond, dus het heeft even geduurd, maar afgelopen weekend kwam het er dan toch van, een dagje Limburg.
Deze Emile Seipgens (1837-1896) was schrijver van korte verhalen en toneelstukken. Hij schreef voornamelijk over Limburg, deels in dialect, deels in de standaardtaal.
Op de hoek Brugstaat – Roersingel staat dit beeld, opgericht door Wijnand Thönissen en Dick van Wijk in 1987.

Met de billetjes op het boek

Als je in het katholieke Roermond bent, moet je natuurlijk ook even de Sint Christoffel Kathedraal in. Katholieken hebben niet direct een leestraditie, maar de boeken in deze kathedraal worden wel voor heel andere dingen gebruikt. Daar zitten de (b)engeltjes met hun billetjes op het boek. Ik hoop dat het een beetje zachte kussentjes zijn.

De aardbeibeet

De aardbeibeet gaat over overspel, woede, wraak, echtscheiding. Kortom ellende na een – zo leek het – ideaal huwelijk. De cursus stilleven, waar we groente of fruit moesten fotograferen, bracht mij op dit idee: stilleven van boektitels. Het heeft weinig met het verhaal te maken, maar geeft de titel wel letterlijk weer.

De aardbeibeet  is geschreven door Barbara Voors

Boekenweek

Het is Boekenweek. De Boekenweek van Herman Koch. Mooie gelegenheid om weer een vertaling van Het diner aan de verzameling toe te voegen.
Met vertalingen in 42 talen in 55 landen is het nog altijd een van de meest verkochte Nederlandse boeken. Ik fotografeerde het al eerder in Oslo, Rome, Parijs en Zurich. In Lissabon vond ik ‘O jantar‘. Een titel die totaal niet lijkt op de titels van andere vertalingen.

Anna leert dochtertje Maria lezen

Dit tegelplateau heb ik jammergenoeg niet in het echt gezien, maar ik heb wel dit mooie souveniertje meegenomen uit Lissabon, een klein tegelplateautje. Anna die haar kind leert lezen. Nog mooier werd het tegeltje toen ik over dit tableau las in het boek Het beleg van Lissabon van José Saramago. 

‘Raimundo Silva loopt onder de Arco Escuro door en bekijkt in alle rust de donkere ramen die door salpeter zijn aangevreten, vuile gevels, de azulejo’s. Hier is er een met de heilige Anna die haar dochter Maria leert lezen.’ 

De invloed van het weer op mensen

Voor onze fotoclub hadden we deze maand het thema ‘de invloed van het weer op mensen’. Ik zie dan vrouwen voor me met een paraplu, ploegend door regen en wind. Of kinderen die een sneeuwpop maken. Extreme weersomstandigheden. Maar ik hou niet van kou, en regen en wind vind ik helemaal niets. Gelukkig heeft mooi weer ook invloed op mensen. Misschien minder extreem, maar wel zo aangenaam. Deze twee heren zaten lekker in het Portugese winterzonnetje hun krantje te lezen.

Costa da Caparice en Lissabon