Jaren geleden kreeg ik een ansichtkaart van mijn dochter uit Neuchâtel. ‘Echt een stad voor jou, mam’, schreef ze. Deze vakantie voor het eerst de stad bezocht. Nou, inderdaad! Een stad om lekker in te verdwalen. Levendig centrum, gezellige – stijle – straatjes, leuke winkeltjes.
En een paar fraaie boekhandels met dito uithangborden!
Het was geen opzet, maar toen de afdruk op m’n tafel lag, zag ik ineens de overeenkomst met een van mijn favoriete boeken.
De foto is gemaakt op Schiermonnikoog, heel Hollands met het Wad, een fiets en wat boten op de achtergrond. Maar qua sfeer zo passend bij De schaduw van de wind dat zich afspeelt in Barcelona.
Het Reto-Romaans (kortweg: Rumantsch) is de vierde taal in Zwitserland en heeft ongeveer 36.000 moedertaal-sprekers. In het kanton Graubünden heeft het de status van een officiële taal. Volgens de wet heeft Zwitserland vier officiële talen: Duits, Frans en Italiaans, en in Graubünden ook Reto-Romaans.
Deze kleine taal kent ook nog eens vijf dialecten die onderling moeilijk verstaanbaar zijn. Sinds 1982 bestaat daarom het Rumantsch Grischun, een kunstmatige taal die berust op de drie grootste dialecten en in het onderwijs wordt gebruikt. Deze variant is dus niemands moedertaal.
In Samedan, een plaatsje niet ver van Sankt Mortiz, kwam ik dit bord tegen. In welke van de vijf dialecten dit de bibliotheek is, weet ik niet. Ik denk dat het woord bibliotheek in alle dialecten hetzelfde zal zijn, want ook in het Italiaans is het biblioteca.
Deze toren kennen we wel van de Zwitserse chocolaatjes, de rahmdekli of de postzegels. Het is de toren van de Cattedrale di San Lorenzo in Lugano.
Wat we nooit zien is de rest van de kathedraal. Hij heeft een mooi front met reliëfs van de vier evangelisten, allen met boek.
