Deze oma vertelt haar kleinkind de Venrayse verhalen. Je kunt zelf ook meeluisteren; op de sokkel staan qr-codes naar de mooie verhalen uit deze Limburgse stad.
Venray heeft een rijke historie. Van een katholiek bolwerk met diverse kloosters in de 17e eeuw tot de hoofdstad van de psychiatrische zorg in het zuiden van ons land.
Venrayse verhalen van Marie-Claire Krell is geplaatst in 2012 en staat aan de Westsingel.
Theodoor Dorren wijst toeristen de weg. Geen stadsgids via een app op je mobieltje of een gids die je via een oortje de informatie verschaft. Hij doet het nog ouderwets met een boek met plaatjes.
In 2010 was het 125 jaar gelden dat VVV Zuid-Limburg in Valkenburg aan de Geul werd opgericht. Deze vereniging voor Vreemdelingen Verkeer was de eerste organisatie in haar soort in Nederland en leidde tot het, breed vertakte, Nederlandse VVV-netwerk.
Ter herinnering aan dit VVV-jubileum werd in dat jaar deze beeldengroep geplaatst waarin de mede-oprichter van de VVV, Theodoor Dorren, een belangrijke rol speelt. Het toeristengezin staat voor heden en Theodoor Dorren voor het verleden. Dorren wijst de weg. Hij toont een boekje met de bezienswaardigheden. Het is een dik boekje, want er is veel te zien in Zuid-Limburg.
Theo Dorrenplein in Valkenburg
In Heerlen staat dit ‘Glaspaleis’. Het is gebouwd in de jaren 30 als warenhuis en was een unicum in die tijd; heel open en transparant met veel glas, beton en staal.
Na vele omzwervingen en een bijna-sloop, werd het in de jaren 90 in oude stijl teruggebracht. Nu huist onder andere de bibliotheek in dit mooie pand.
Met de Drielandentrein maken we een uitstapje naar Luik. Het station is fenomenaal, maar dan heb je het mooiste van Luik ook wel meteen gehad (vind ik).
Met wat speurwerk vind ik er toch nog een boekenbeeld: Edouard van Beneden, hoogleraar zoölogie aan de Universiteit van Luik. Hij staat hier voor het Aquarius Museum met een boek in zijn hand.
En in de Sint Pauluskerk staan deze twee heiligen met boek. Eentje staat wel heel erg weggestopt onder de trap. Was hij niet zo geliefd?
Bij de Universiteitsbibliotheek van Maastricht vond ik, in de fietsenstalling, dit gedicht.
Het boek dat zich laat lezen in de nacht
gloeit op, werpt licht op voor- en nageslacht.
Bij al wat het behelst, van vonk tot zon:
elk woord werd door een ander voortgebracht.
Het gedicht is van Wiel Kusters die het speciaal schreef voor de Universiteitsbibliotheek, Nieuwenhofstraat Maastricht.
Iets verderop in Maastricht, bij de Universiteit, staat deze boekentoren.
De boekentoren is gemaakt van 12 verschillende steensoorten uit alle 5 de continenten.
De toren is gemaakt door Anna en Wolfgang Kubach-Willemsen en staat in het Hof van Tilly aan de Grote Gracht in Maastricht.
Twee heiligenbeeldjes kwam ik tegen op mijn wandelingen door Maastricht.
Sint Arnoldus – ambachtsheilige van de bierbrouwers – in de Boschstraat en de heilige Lambertus – bisschop van Maastricht – in de Bredestraat.
‘De mooiste boekwinkel ter wereld, een boekwinkel made in heaven.’ Dat schreef The Guardian over de Boekhandel Dominicanen in Maastricht.
De Dominicanenkerk in Maastricht werd na de ontkerking onder meer gebruikt als stadsarchief, postkantoor, fietsenstalling, feestzaal en expositieruimte. Met de komst van de boekhandel kreeg de Dominicanenkerk weer een meer passende functie. Het Britse dagblad The Guardian riep Boekhandel Dominicanen in 2008 uit tot de mooiste boekhandel ter wereld.
Een van de later toegevoegde ornamentjes zijn deze lezertjes. Ze staan jammer genoeg een beetje weggestopt in een hoekje. Ze zouden zo mooi passen onder een hemelse kerkboog.