Een hele tijd heeft ze bij ons gelogeerd, nu is ze weer terug naar haar eigen baasjes. Maar we missen haar wel een beetje.
Ze had zo haar vaste rituelen. Iedere avond kwam ze me halen, d’r kopje om de deur, glipte ze langs de boekenkast m’n kamer in: tijd om naar bed te gaan, en vooral tijd voor ons dagelijks spelletje.
De onderste planken van m’n boekenkast heb ik nooit zo vaak gezien als tijdens haar logeerpartij.
Het Hospital Sant Pau werd begin 20e eeuw gebouwd door Lluis Domènech i Montaner, met geld van rijke Barcelonezen.
De ziekenzalen dragen allemaal de naam van een geldschieters. Boven de ingang staat de volledige naam in steen gebeiteld, op de rest van het gebouw prijken de beginletters van de namen, overal mooi vormgegeven.
Het ziekenhuis bestaat uit een groot terrein met allemaal losse gebouwen rondom een grote binnenplaats. Het gebouw hieronder is de hoofdingang.
Het Hospital Sant Pau is het bekendste ziekenhuis van Barcelona; Gaudi overleed er.
Op het terrein van het Hospital vond ik twee beelden met boek, waarschijnlijk heiligen, gezien hun habijt.
Het valt mij op dat veel boekenbeelden hun boek vast hebben met een vinger tussen de bladzijden, alsof ze net gestopt zijn met lezen en met hun vinger aangeven waar ze gebleven zijn in het boek.
In Barcelona staat dit boekenbeeld. Het is lastig te fotograferen want overal is de achter grond druk met gebouwen, mensen en verkeer; het staat op de kruising van Passeig de Gràcia en Gran Via.
Het beeld is opgedragen aan het oude boekverkopersgilde van Catalonië.
Het lijkt erop dat er steeds in september nieuwe schrijvers worden toegevoegd aan het beeld.
Het beeld is van Joan Brossa en is geplaatst in 1994.
Sigaret in haar ene hand, mobieltje in haar andere hand, neus in de zon.
Deze lezende Barcelonese vond ik wel heel mooi passen in haar omgeving met haar oranje trui.
De bibliotheek Gabriel García Márquez in Barcelona is vorig jaar uitgeroepen tot ‘Beste Openbare Bibliotheek ter wereld’. Deze onderscheiding wordt ieder jaar uitgereikt door de Internationale Federatie van Bibliotheek Associaties en Instellingen (IFLA).
De bibliotheek is vernoemd naar de Colombiaanse schrijver Gabriel García Márquez, die van 1967 tot 1975 in de Catalaanse hoofdstad woonde. Mede als hommage aan de auteur is de bibliotheek gespecialiseerd in Latijns-Amerikaanse literatuur.
Het gebouw bestaat voor een heel groot deel uit hout en lijkt van buiten op een stapel open boeken met gevouwen pagina’s. Bij het ontwerp is sterk ingezet op duurzaamheid, het gebouw is zo ontworpen dat de ecologische voetafdruk zo beperkt mogelijk is.
De bibliotheek staat in Carrer del Treball in de wijk Sant Martí.
Deze drie mannen staan niet over de krant gebogen om het laatste nieuws te bespreken. Dit zijn drukkers die de drukproef controleren.
Het zijn de drukkers van Senefelder Misset in Doetinchem.
Beeld is aangeboden door Herman Vermeer en staat in de Burgemeester van Nispenstraat, voor het stadsmuseum.
Een heel enkele keer gebeurt het me nog, dat ik in Amsterdam een boekenbeeld tegenkom dat ik niet ken. Deze week liep in te dwalen rond de Linnaeusstraat en las op een bordje de Oetewalerstraat. Ik had nog nooit van deze straat gehoord. Nu ja, straat, eerder een straatje, maar een heel grappige naam. En nog leuker werd het toen ik daar ook nog een boekenbeeld ontdekte. Een beeld met een roerige geschiedenis zelfs.
Muziek en vreugde heet het en is gemaakt door kunstenaar Bart van Hove, ter verfraaiing van de gevel van de Amsterdamse Stadsschouwburg aan het Leidseplein.
De twee architecten hadden bij een verbouwing in 1874 al ruimte overgelaten voor een beeldengroep, maar daar was na de verbouwing geen geld meer voor. Toen het gebouw rond 1880 opnieuw verbouwd moest worden, werd voorgesteld om voor die ruimte alsnog beelden te laten maken. Van Hove leverde in totaal zes beelden. De beelden waren net geplaatst toen er op 20 februari 1890 in de schouwburg brand uitbrak.
Bij deze brand ging vrijwel het hele gebouw in vlammen op, slechts een paar geblakerde muren bleven over. Twee beelden konden nog worden gered: ‘Muziek en vreugde’ en ‘Comedie allegorie’.
De twee beelden begonnen een zwerftocht door de stad. Van 1950 tot 1987 stonden ze in de tuin van Beatrixoord aan het Oosterpark. Vervolgens belandden ze op de gemeentewerf in afwachting van nieuwe plaatsing. Na een renovatie werd Muziek en vreugde geplaatst in de tuin van het stadsdeelkantoor van Amsterdam-Oost aan de Linnaeusstraat 89. Toen het stadsdeel later een nieuw kantoor betrok aan de Oranje-Vrijstaatkade bleef Muziek en vreugde staan waar het stond.
Op dit stempelbriefje staan allemaal data die niet kunnen, 31 november, 32 januari, 72 april of 29 februari 2023. Die laatste ziet er natuurlijk niet zo vreemd uit, want vandaag is het 29 februari.
Dit is een foto uit mijn nieuwe serie foto’s met boekonderdelen. Van stempelbriefjes die vroeger altijd in de biebboeken geplakt zaten, tot het kapitaalbandje of het leeslint.
Komende tijd dus meer van dit soort foto’s.
Dit lezertje staat in de bibliotheek in Vught. Het staat in een hoekje naast de trap.
Tijdens een schrijfworkshop schreef een van de deelnemers dit verhaaltje erbij:
Het lezertje
Zo verstopt in een hoekje, zit je daar te lezen. Benen over elkaar geslagen, boek op schoot. Onbeweeglijk, roerloos als een reiger, staar je in je boek. Helemaal alleen in je eigen wereld, omringd door de figuren in je boek. Ik ben benieuwd naar het verhaal dat je zo in de ban heeft. Je leest, niets kan je afleiden. Vergenoegd, verstild, zo helemaal opgaand in het verhaal. Je zucht er nog net niet bij van genoegen.
Maar niet alleen dit lezertje trok mij naar Vught, ook de bijzondere bibliotheek. Die zit namelijk in een kerk.
