In Dordrecht heeft een Sint Jacobsgilde bestaan dat het Pelgrimshuys of Sint Jacobsgasthuis beheerde. Het gilde bood onderdak aan doortrekkende pelgrims die op reis waren naar Santiago de Compostella in Spanje. Sint Jacob of San Jago, was de schutspatroon van de Spanjaarden en ook van Dordrecht.
In het glas-in-loodraam boven de deur is Sint Jacobus te zien met pelgrimshoed, pelgrimsstaf en een boek in zijn hand.
Het Pelgrimshuys staat aan de Grotekerksbuurt in Dordrecht.
Soms kom je grappige straatjes tegen. Dit straatje is in Dordrecht een van de oudste Nederlandse steden. Het straatje is mogelijk vernoemd naar de grafelijke of stedelijke schrijvers die hier hun werkplaats of atelier hadden.
Tijdens een dagje struinen in Dordrecht liep ik dit boekwinkeltje binnen.
Een klein antiquariaat, van boven tot onder en van voor naar achter volgestouwd met boeken. Eigenlijk teveel om in rond te snuffelen, want waar te beginnen. En vooral waar te eindigen, want de hele voorraad bekijken, daar heb je dagen voor nodig.
Je ziet de Tweede Kamer en een deel van de ‘wandelgangen’ vaak op televisie, maar in het echt ziet het er toch een beetje anders uit. Alles lijkt kleiner dan op tv en op tv zie je maar een beperkt deel. Veel details worden nooit in beeld gebracht.
Zo staat in de grote hal, naast de lange roltrap, een herdenkingsteken dat ik nog nooit gezien had. Een monument voor alle gevallen Nederlanders in de Tweede Wereldoorlog. Onder een uitspraak van Koningin Juliana ligt een groot boek met de namen van alle mensen die in de oorlog zijn omgekomen. Een dik boek waarvan elke dag een bladzijde wordt omgeslagen.
Amersfoort is een leuke stad met een mooi oud centrum, maar veel lezends ben ik er nog niet tegengekomen. Het eerste lezende beeldje zag ik bij toevel in het Soesterkwartier, op een hoekje in de Matthias Withoosstraat. Ik denk dat het een oude pastorie is geweest.
Ze heeft niet het rustigste plekje uitgezocht om haar boek open te slaan. Achter, naast en voor haar, overal winkels, terrasjes en langslopende mensen met volle tassen. Maar ze zit verdiept in haar boek en lijkt van het rumoer om haar heen geen last te hebben.
Die lesende, is haar naam. En ze zit in Aken op de hoek van de Buchkremerstraße en de Ursulinerstraße.
Je loopt er bijna aan voorbij, het is maar een klein gedenkteken in een rustig straatje, om de hoek van de hoofdingang van het Catharinaklooster.
Het is een eerbetoon aan een Hongaarse theoloog János Apáczai Csere, die in 1651 aan de voormalige Universiteit van Harderwijk is gepromoveerd. Het hangt in de Academiestraat.
Op het Kerkplein vind ik nog een mooi boekentafereel, boven de deur van het voormalig Burger Weeshuis. Het jongetje houdt de Bijbel onder zijn arm geklemd, het meisje heeft een boekje in haar hand met de jaartallen 1554 – 2014.
Vijf jaar geleden fotografeerde ik bij het Zandsculpturenfestijn een paar zandsculpturen met boek. Dit jaar staat het festijn in Garderen in het teken van verhalen. Dus ging ik opnieuw kijken, en foto’s maken.
Er waren én beelden waarin boeken een belangrijke plaats innamen én beelden die verhalen uitbeelden.
De kinderen volgen de Rattenvanger van Hamelen.
De Grote Vriendelijke Reus
Als je begrijpt wat ik bedoel…
En dit verhaal behoeft geen verdere uitleg.
Als je wilt, kun je overal een boek in zien. Deze putdeksel lijkt net een opengeslagen roman. ????
In Trento treffen we een mooie bibliotheek. De buitendeur is nogal saai, beetje statig…
… maar binnen treffen we een prachtige zaal, met mooi bewerkte zuilen en een prachtig hekwerk rondom het balkon, heel Italiaans.
