Voor het laatst, voor het eerst

Voor het laatst op de TU Delft, voor het eerst in de UB.
Deze week studeerde mijn dochter af aan de TU Delft. Ze deed onderzoek naar energie-efficiënte robots. Na haar presentatie moest het studieboek over robotica nog even teruggebracht naar de bibliotheek. Ik was er nog niet eerder geweest, dus liep ik even met haar mee.

Het studiejaar is nog niet begonnen, haar teruggebrachte boek staat eenzaam in de kast.

Lezen in de gevangenis

De gevangenis associeer ik niet direct met lezen. Ik denk ook dat de meeste gevangenen geen grote lezers zijn. Verrassend vond ik het dan ook te lezen dat een van de meest geliefde baantjes onder gevangenen bibliotheekmedewerker is.

Dit ‘weetje’ is te zien in het Gevangenismuseum Veenhuizen.

Hoe grappig is het dat dbieb in Leeuwarden tegenwoordig in een voormalige gevangenis zit. De tralies zie je overal nog voor de ramen zitten, en de cellen zijn omgebouwd tot werk- of vergaderruimtes.

Hier wordt gewerkt

In deze Openbare Bibliotheek wordt op dit moment niet veel gelezen.
Wel hard gewerkt.

Vroegere weeshuis in de Spieringstraat in Gouda. In 1599 werd het gebouw in gebruik genomen. In 1973 werd hier de openbare bibliotheek gevestigd. Op dit moment wordt het verbouwd tot boutique hotel.

Bibliotheek ‘meets’ trein

Twee van onze favorieten: bibliotheken en treinen, vinden elkaar in de nieuwe bibliotheek in Tilburg. Een oude NS-werkplaats is omgebouwd tot bibliotheek en heet toepasselijk LocHal. De oorsprong van het gebouw is overal nog goed zichtbaar.

Bibliotheeklogo

Een vraagteken en een uitroepteken, dat is het logo van de bibliotheek in Sydney. 
Volgens mij is dat precies waar een bibliotheek voor staat; je kan er terecht met alle vragen die je hebt en je vindt er van alles waar je niet naar op zoek was. Inspiratie heet dat met een mooi woord. 

Het logo van de bibliotheek in Melbourne is klassiek met een Latijnse tekst. De goede vertaling heb ik nog niet, het moet ongeveer zoiets zijn: 

Delectant domi – Non impediunt foris – Perecrinantur
De heren vermaken – Ze vertragen de buitenwereld – Ze reizen / trekken rond

 

Alle talen in de bibliotheek

De verschillende talen van Singapore zien we ook in de bibliotheken. In de grote National Library of Singapore staat veel Engelstalig. In deze wijkbibliotheek staat voornamelijk Chinees en Tamil en ik denk zelfs Japans.
Ik kan het niet lezen, maar je kunt zo zien dat de boeken hieronder reisgidsen zijn. En een boek gaat over Parijs. Handig zo’n nationaal symbool dat je meteen herkent.

Dit zijn Tamil-boeken. Meer dan dat het non-fictie is, kan ik er niet van maken. 

En deze boeken lijken me eerder Japans dan Chinees, maar ik weet het niet zeker. 

Wat ik wel zeker weet, de mensen die in deze bibliotheek werken zijn vrijwilligers. Dat staat luid en duidelijk op hun shirt. 

State Library of New South Wales

De State Library of New South Wales, in Sydney, is heel anders dan die in Melbourne. Hier mag je alleen met een gids rondlopen en wil je de grote leeszaal in, dan moet je lid zijn. Ik heb dus vanaf de drempel de foto’s gemaakt. 

Deze State Library, en ook die van Victoria, zijn nu zo’n 150 jaar oud. Jong voor onze begrippen, maar een stuk ouder dan de National Library of Australia in Canberra (hoofdstad van Australië), opgericht in de 20e eeuw. 
Dat er tussen de Staatsbibliotheken en de Landsbibliotheek wel wat kinnesinne is, maakt het verhaal duidelijk dat onze gids vertelde. Na de Tweede Wereldoorlog zag de Library of NSW het belang in van het verzamelen van geschieddocumenten. Ze hebben inwoners van New South Wales opgeroepen hun oorlogsdagboeken en andere persoonlijke documenten over die tijd aan de bibliotheek te schenken. Dat hebben veel mensen gedaan. 
De Landsbibliotheek is nu van mening dat deze documenten van landsbelang zijn en verzoekt de documenten over te dragen aan Canberra. Maar daar voelt Sydney niets voor, de mensen hebben hun documenten immers in goed vertrouwen aan de Staatsbibliotheek geschonken. 

Regenboogbibliotheek

Hij staat niet in de reisgidsen, maar Lisa wist gelukkig van het bestaan van deze Regenboogbibliotheek. Hij staat in de wijk Zetland, in Sydney, een wijk waar veel Aboridginals wonen en waar ook veel gedaan wordt voor de homo-emancipatie.

Does the library have a ghost?

Does the library have a ghost? vroeg onze gids?
Heeft de bibliotheek een geest? Of moet je het verhalen met ziel of spook?
Deze bibliotheek wel, zo vertelde ze. En die moet je niet voor de voeten lopen, want als je dat doet, gooit hij alle boeken uit de kast. Daarom blijft deze kast leeg. Daar huist ’the ghost’.

We staan in de State Library of Victoria, in Melbourne. Prachtige bibliotheek, gebouwd naar New Yorks voorbeeld, met een koepelzaal die is ingedeeld als een wiel. Tot mijn verbazing mocht je overal fotograferen, mocht je bijna alle lees- en boekenzalen in en was er nergens tassencontrole. Dat is in veel Europese bibliotheken wel anders, zeker na de aanslagen in Parijs.

Onze gids wist ons veel leuke weetjes te vertellen.
Toen de bibliotheek werd opgericht, halverwege de 19e eeuw, in de tijd dat Australië nog weinig gecultiveerd was, golden er twee regels als je in de bibliotheek wilde je komen lezen: je moest 14 jaar zijn of ouder én je moest schone handen hebben. Verder was iedereen welkom. En dat is nog steeds zo. Overigens zijn ook kinderen van harte welkom, maar wel onder begeleiding.
Een heel belangrijk onderdeel van de Library is het familie-archief, met bijvoorbeeld van alle begraafplaatsen een overzicht van alle graven. Veel Australiërs zijn erg geïnteresseerd in hun achtergrond en doen veel genealogisch onderzoek.

We wisten zelfs Elke en Bas te interesseren voor een kort bibliotheekbezoekje. Vooral de techniekboeken hadden hun aandacht. 

De Library als koel toevluchtsoort

Singapore is heet, heel heet. Je bent dus bij voorkeur binnen, in ge-aircode winkelcentra, gekoelde footcoarts of koele openbare gebouwen. In de bibliotheek is het fijn toeven. Het is er aangenaam van temperatuur en lekker rustig. Er wordt echt in alle stilte gelezen.

En tussen alle boeken vond ik toch ook weer The dinner, in toch weer een andere uitgave dan de Engelse versie in Londen.