Er stond er nog eentje op mijn lijstje: een boekenbeeld in Parijs. Op Place Saint Georges staat een man met boek. Volgens Wikipedia is het een scène uit het Carnaval de Paris.
Met de bibliotheek op de achtergrond krijgt hij toch een wat serieuzer tintje.

Mijn broer tipte me dat er in Den Haag een lezend beeldje staat. Pal voor de bibliotheek.
Hij woont in Den Haag, dus ik kom er geregeld, maar niet eerder was me dit beeldje opgevallen.
Het verbaasde me al langer dat ik in Den Haag nooit een lezend beeld ben tegengekomen. Misschien van oudsher niet een echte boekenstad, maar nu huisvest Den Haag én onze Koninklijke Bibliotheek én de Vereniging van Openbare Bibliotheken én het boekenmuseum Meermanno.
Reden genoeg zou ik denken voor een lezend beeld. Dat is er dus nu: twee moslima-meiden samen lezend op hun iPad.

‘Vriendinnen’ is een beeld van Tony van de Vorst (2014)
en is onderdeel van de Beeldengalerij van P. Struycken.
Deze galerij, op het kruispunt van de Grote Marktstraat en het Spui,
wordt ieder jaar aangevuld met enkele nieuwe beelden.
Zo blijft de galerij actueel en kan de opstelling steeds veranderd worden. 

Deze vrouw met een boek op haar schoot waakt over de doden op de begraafplaats in Doesburg. Patri Carissimo staat op haar sokkel ‘Lieve Vader’.

We zijn een paar dagen in Leipzig en Dresden geweest. In de trein op weg naar Duitsland las ik het boekje over deze twee steden. Dresden is vooral bekend om z’n muziek (lees: Bach). Maar Leipzig bleek vooral een boekenstad te zijn geweest, met in vroeger tijden veel drukkerijtjes, uitgeverijen en een buchmesse.  Ik wist het niet, maar was aangenaam verrast met wat ik allemaal tegen kwam.
Leipzig boekenstad laat zich duidelijk zien in de vele beelden. Deze jonge man met stapel boeken is ‘Der Markthelfer’ en staat in het Grafik Viertel, waar nog diverse andere reliefs en tekeningen te vinden waren van boekdrukkerijen, boekbinderijen, lithografen en andere boekenvakkers.

Deze krantenlezer staat in Enschede.

Er staat ook zo’n beeld in Doetinchem en in Oldenzaal. Ik kom vaak in Doetinchem en heb daar het beeld ook al diverse keren gefotografeerd. Maar nooit lukte het me om er een mooie foto van te maken. Het beeld staat voor de oude redactie van De Gelderlander, nu een café met een groot terras.  De tafels en stoelen staan daar nogal in de weg. In Enschede was er beter met de achtergrond te dealen.

De Krantelezer is gemaakt door Don Dekker, 1979.
In Enschede voor Dagblad Tubantia / Twentsche Courant, in Doetinchem voor De Gelderlander.

Al een paar jaar geleden kwam dit beeld eens langs op de televisie. Iemand van De Telegraaf werd geïnterviewd voor het hoofdkantoor van de krant. Ik had het ergens in mijn achterhoofd opgeslagen, maar niet genoteerd op mijn lijstje ‘nog te fotograferen beelden’. Dus… vergeten.
Tot ik een paar weken geleden voor mijn werk in die buurt moest zijn, en deze krantenlezer ineens uit een verborgen hoekje in mijn hoofd tevoorschijn kwam. Ik ben er meteen even langsgelopen, en inderdaad zit deze lezende man pal voor het Telegraaf-kantoor. Camera had ik natuurlijk niet bij me, maar toen ik deze week daar weer in de buurt moest zijn, heb ik m’n toestel meegenomen.

Het beeld is in 1992 aangeboden door het personeel en de gepensioneerden, ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van De Telegraaf. De makers zijn Frans en Truus van der Veld.

Ik was in Parijs… Normaal gesproken zeg je dat met een brede glimlach. Parijs, heerlijk, wie wil daar nu niet naar toe. Maar ik was er op 13 november, tijdens de aanslagen.
De dag begon zo gewoon. In het zonnetje lekker door de stad geslenterd, op een terrasje koffie gedronken, foto’s gemaakt van een lezend beeld dat nog op mijn lijstje stond: Gutenberg.

’s Middags moest mijn dochter werken – ze is au pair – en heb ik haar en de kindertjes gezelschap gehouden. ’s Avonds lekker gegeten, nog een wijntje op een terrasje. Parijs zoals Parijs hoort te zijn.
Voor de zaterdag hadden we een heel progamma uitgestippeld. Naar de markt, een mooie boekwinkel, nog een lezend beeldje en ’s middags naar Paris Photo, want daar kwam ik eigenlijk voor. Het ging allemaal niet door. Musea dicht, geen markten en de Parijzenaars werd geadviseerd niet de deur uit te gaan.
We hebben een tijd zitten dubben, blijven we thuis of durven we toch de straat op. Je kunt ook niet eindeloos binnen blijven zitten.
Uiteindelijk zijn we toch maar gaan wandelen. De Champs Elysées was rustig, weinig mensen bij de Arc de Triomphe, wonderlijke ervaring op een zaterdagmiddag. Maar bij Saint Germain de Prés was het normaal druk, veel mensen op straat en in de café’s. Gaat Parijs dan toch gewoon door?

Ook wij pakten de draad weer op. ’s Avonds hebben we in een prachtig restaurant gegeten: Mollard. Geen afbeeldingen van lezende mensen, maar wel schitterende tegelplateau’s in Art Nouveau. Op hun website staan mooie foto’s.
Zondag zijn we naar de Bibliotheque Nationale gegaan. Twee jaar geleden was ik daar al langs gelopen voor een lezend beeld, maar het gebouw stond toen van boven tot beneden in de stijgers.
Dit jaar had ik meer geluk; er werd nog wel gewerkt, maar het grootste deel van het werk zat erop en dit reliëf was weer mooi opgeknapt.

Veel mensen associëren Laurens Janszoon Coster met Haarlem. Dit beeld staat inderdaad in Haarlem, maar niet op de Markt. Daar staat de -veel bekendere- oudere Coster. Deze jonge Laurens staat voor het Stedelijk Gymnasium. En het leuke is, naast de onlosmakelijke drukletter A in zijn ene hand heeft hij in zijn andere hand een opengeslagen boekje.

Op de sokkel staat de tekst: Ae. M. S. Laurentio Costero, Harlemensi., Viro Consulari, Typographiae, Inventori Vero, Monumentum hoc, Erigi curavit, Collegium medicum, Anno mdccxxii: Opgericht ter ere van Laurens Coster uit Haarlem, een waardig man, uitvinder van de boekdrukkunst, door het Collegium Medicum, 1722

Stenen beeld van Gerrit van Heerstal, 1722 – Prinsenhof Haarlem