Overal in Wroclaw staan kabouters: midden op de stoep, voor winkeletalages, in vensterbanken, bij de universiteit, bij het ziekenhuis. En allemaal zijn ze anders. Voor de ijswinkel staat een kabouter aan een ijsje te likken, bij de oude gevangenis zit een kabouter achter de tralies en bij de apotheek staat een kabouter met een vijzel. Het is ooit begonnen als verzet tegen het communisme, en daarna uitgegroeid tot een ludieke trekpleister voor de stad. Op onze wandeltocht kwamen we al heel veel kabouters tegen. Natuurlijk wist ik ook een paar lezende kabouters te spotten: de Bibliofil, de Profesor en Ossolineum.

We kregen zo de smaak te pakken van die vrolijke mannetjes dat we de laatste dag een ware speurtocht hebben gehouden. Met de speciale kabouter-website en een plattegrond van Wroclaw hebben we een route uitgestippeld langs alle lezende kabouters, van geleerde tot ongeletterde:
de Programista, de Luminator, de Wyksztalciuch (de ongeletterde)
de Dyslektus, de Bajkusia (sprookjesvertelster, een van de weinige vrouwtjes) en nog een Profesor
de Pocztowiec (postbode), de Gazeciarz (krantenjongen) en Hugonek (wiskundige)

Een overzicht van alle kabouters in Wroclaw is te vinden op www.krasnale.pl.

Liberec is de hoofdstad van de Noord-Bohemen in Tsjechië. Het heette vroeger Reichenberg. In Liberec geen grote lezende beelden, maar wel dit kleine tafereeltje op het hek van een school.

Vijf jaar geleden was ik in Görlitz (de meest oostelijke stad van Duitsland). Ik zag daar dit lezende mannetje staan, met een menukaart in zijn handen. Ik maakte met mijn mobieltje een foto, want een echte camera had ik niet bij me. ‘Het toestel dat je bij je hebt is het beste fototoestel’ heeft iemand mij eens geleerd. Dus nam ik genoegen met een niet helemaal scherpe foto die jarenlang op mijn site heeft gestaan.
Dit jaar was ik weer in Görlitz en gelukkig stond mijn mannetje nog altijd op zijn oude plekkie. En dit keer had ik mijn echte fototoestel bij me – een goed toestel – en maakte ik opnieuw een foto: scherp en beter uitgelicht.

Deze foto heb ik ook een beetje voor dochter Elke gemaakt, die Elektrotechniek studeert. Het is André-Marie Ampère, een Franse wis- en natuurkundige die wel beschouwd wordt als een van de ontdekkers van het elektromagnetisme. Hij hoort thuis in het rijtje Watt, Volt en Ampère. Of de eerste twee ook ergens met een standbeeld geëerd worden, weet ik niet, maar deze meneer is geboren in Lyon (in 1775), en heeft op het Place Ampère dit mooie standbeeld met boek.

Meestal speur ik voor we met vakantie gaan het internet even af op lezende beelden. Dit keer had ik wel gekeken naar lezende beelden in Genua, waar we zeker een dagje heen wilden, maar niet gezocht in Rapallo, waar we ons appartementje hadden. Bij onze eerste wandeling in het stadje liepen we meteen al tegen dit romantische beeld aan. En met de typische Italiaanse achtergrond werd dit plaatje helemaal een cadeautje.

Het gedenkbeeld – waar deze vrouw deel van uitmaakt – staat er ter ere van
Christoforo Colombo, de ontdekkingsreiziger.
Hij wordt in deze streek in Noord-Italië veelvuldig geëerd; hij werd geboren in Genua (in 1451) .

Er stond er nog eentje op mijn lijstje: een boekenbeeld in Parijs. Op Place Saint Georges staat een man met boek. Volgens Wikipedia is het een scène uit het Carnaval de Paris.
Met de bibliotheek op de achtergrond krijgt hij toch een wat serieuzer tintje.

Mijn broer tipte me dat er in Den Haag een lezend beeldje staat. Pal voor de bibliotheek.
Hij woont in Den Haag, dus ik kom er geregeld, maar niet eerder was me dit beeldje opgevallen.
Het verbaasde me al langer dat ik in Den Haag nooit een lezend beeld ben tegengekomen. Misschien van oudsher niet een echte boekenstad, maar nu huisvest Den Haag én onze Koninklijke Bibliotheek én de Vereniging van Openbare Bibliotheken én het boekenmuseum Meermanno.
Reden genoeg zou ik denken voor een lezend beeld. Dat is er dus nu: twee moslima-meiden samen lezend op hun iPad.

‘Vriendinnen’ is een beeld van Tony van de Vorst (2014)
en is onderdeel van de Beeldengalerij van P. Struycken.
Deze galerij, op het kruispunt van de Grote Marktstraat en het Spui,
wordt ieder jaar aangevuld met enkele nieuwe beelden.
Zo blijft de galerij actueel en kan de opstelling steeds veranderd worden. 

Deze vrouw met een boek op haar schoot waakt over de doden op de begraafplaats in Doesburg. Patri Carissimo staat op haar sokkel ‘Lieve Vader’.

We zijn een paar dagen in Leipzig en Dresden geweest. In de trein op weg naar Duitsland las ik het boekje over deze twee steden. Dresden is vooral bekend om z’n muziek (lees: Bach). Maar Leipzig bleek vooral een boekenstad te zijn geweest, met in vroeger tijden veel drukkerijtjes, uitgeverijen en een buchmesse.  Ik wist het niet, maar was aangenaam verrast met wat ik allemaal tegen kwam.
Leipzig boekenstad laat zich duidelijk zien in de vele beelden. Deze jonge man met stapel boeken is ‘Der Markthelfer’ en staat in het Grafik Viertel, waar nog diverse andere reliefs en tekeningen te vinden waren van boekdrukkerijen, boekbinderijen, lithografen en andere boekenvakkers.