Bij Boekhandel Scheltema, in Amsterdam, ligt een lief klein meisje te lezen. Ze mag er zelfs blijven slapen.

 Een klein minpuntje, ze leest een Engels boek, en geen Nederlands boek…

Welk verhaal is dit…?

Met kerst hebben we met de familie een schuilkerk in Den Haag bezocht. In het Hofkwartier waren vroeger heel wat schuilkerken van de orde van Oud-Katholieken, een zelfstandige orde. Vanaf eind 16e eeuw was de uitoefening van de katholieke eredienst in Den Haag verboden. Katholieken kwamen echter in het geheim bij elkaar voor hun godsdienstige bijeenkomsten. Zo ook de Oud-Katholieken. In die tijd waren er verschillende kleine schuilkerken. Veel zijn verdwenen, maar tussen de Molenstraat en de Jufftrouw Idastraat is nog een mooie schuilkerk in tact: de Oud Katholieke Parochie van de H.H. Jacobus en Augustinus.
Op het orgel van de kerk zit een man, een beetje smachtend te kijken, met een boek in zijn hand.

Afgelopen zomer maakte ik deze foto. Het beeld staat op het gemeentehuis in Haarlem. Terwijl ik de foto maakte, zag ik dat er lampen op het beeld gericht staan. Daar heb je natuurlijk niets aan als het zomer is en licht. Maar in het donker in de winter, leek me dat een mooi plaatje op te leveren. Deze week was ik weer in Haarlem, en tegen de schemer stond ik voor het beeld.

Het beeld bleek inderdaad mooi aangelicht te worden van onderaf. Maar het gezicht valt een beetje weg in de schaduw van haar boek, en kan je dus in het donker niet goed zien. Jammer. En daarnaast is ze ook nog eens geamputeerd, haar rechter hand is ze kwijt. Al met al wint dus toch de zomerfoto.

Beeld zonder titel, maker onbekend, het komt van de oude HBS in Haarlem.

Vorig jaar fotografeerde ik voor het Telegraafgebouw een krantenlezer: een kerel. En ook deze krant  ‘de Klaroen’ wordt gelezen door een jongeman. Uit onderzoek komt altijd naar voren dat vrouwen meer lezen dan mannen, maar mannen lezen de krant, dat is geen vrouwenwerk.

Ik kan nog niet vertellen wie het beeld gemaakt heeft. Bij het beeld stond alleen de tekst: ‘de Klaroen 1945-1995’. Een jubileum dus. Ik heb de redactie van ‘de Klaroen’, een krant uit Alblasserdam, een mail gestuurd. Ze gaan voor me uitzoeken wie het gemaakt. heeft.
Januari 2017 – Ik ben inmiddels achter de naam van de beeldhouwer: Fred Tuijnman. Via de redactie en de oud-directeur van de Klaroen en enige google-zoekopdrachten kwam ik de kunstenaar op het spoor.

Het beeld staat in Alblasserdam op het Wilgenplein, hoek Ieplaan, voor de Bibliotheek.

Deze Oude Man staat in Nieuwegein.
Ik was er al eens eerder om hem te portretteren, maar toen was hij weg – hij lag met gebroken armen en benen in het ziekenhuis. Gelukkig zit hij weer op z’n plek.
Ook de jongen er achter staat mooi op z’n plek!

 Het houten beeld is gemaakt door Bert Leenheer in 1987 en staat op de Rapenburgerschans.

Overal in Wroclaw staan kabouters: midden op de stoep, voor winkeletalages, in vensterbanken, bij de universiteit, bij het ziekenhuis. En allemaal zijn ze anders. Voor de ijswinkel staat een kabouter aan een ijsje te likken, bij de oude gevangenis zit een kabouter achter de tralies en bij de apotheek staat een kabouter met een vijzel. Het is ooit begonnen als verzet tegen het communisme, en daarna uitgegroeid tot een ludieke trekpleister voor de stad. Op onze wandeltocht kwamen we al heel veel kabouters tegen. Natuurlijk wist ik ook een paar lezende kabouters te spotten: de Bibliofil, de Profesor en Ossolineum.

We kregen zo de smaak te pakken van die vrolijke mannetjes dat we de laatste dag een ware speurtocht hebben gehouden. Met de speciale kabouter-website en een plattegrond van Wroclaw hebben we een route uitgestippeld langs alle lezende kabouters, van geleerde tot ongeletterde:
de Programista, de Luminator, de Wyksztalciuch (de ongeletterde)
de Dyslektus, de Bajkusia (sprookjesvertelster, een van de weinige vrouwtjes) en nog een Profesor
de Pocztowiec (postbode), de Gazeciarz (krantenjongen) en Hugonek (wiskundige)

Een overzicht van alle kabouters in Wroclaw is te vinden op www.krasnale.pl.

Liberec is de hoofdstad van de Noord-Bohemen in Tsjechië. Het heette vroeger Reichenberg. In Liberec geen grote lezende beelden, maar wel dit kleine tafereeltje op het hek van een school.

Vijf jaar geleden was ik in Görlitz (de meest oostelijke stad van Duitsland). Ik zag daar dit lezende mannetje staan, met een menukaart in zijn handen. Ik maakte met mijn mobieltje een foto, want een echte camera had ik niet bij me. ‘Het toestel dat je bij je hebt is het beste fototoestel’ heeft iemand mij eens geleerd. Dus nam ik genoegen met een niet helemaal scherpe foto die jarenlang op mijn site heeft gestaan.
Dit jaar was ik weer in Görlitz en gelukkig stond mijn mannetje nog altijd op zijn oude plekkie. En dit keer had ik mijn echte fototoestel bij me – een goed toestel – en maakte ik opnieuw een foto: scherp en beter uitgelicht.

Deze foto heb ik ook een beetje voor dochter Elke gemaakt, die Elektrotechniek studeert. Het is André-Marie Ampère, een Franse wis- en natuurkundige die wel beschouwd wordt als een van de ontdekkers van het elektromagnetisme. Hij hoort thuis in het rijtje Watt, Volt en Ampère. Of de eerste twee ook ergens met een standbeeld geëerd worden, weet ik niet, maar deze meneer is geboren in Lyon (in 1775), en heeft op het Place Ampère dit mooie standbeeld met boek.

Meestal speur ik voor we met vakantie gaan het internet even af op lezende beelden. Dit keer had ik wel gekeken naar lezende beelden in Genua, waar we zeker een dagje heen wilden, maar niet gezocht in Rapallo, waar we ons appartementje hadden. Bij onze eerste wandeling in het stadje liepen we meteen al tegen dit romantische beeld aan. En met de typische Italiaanse achtergrond werd dit plaatje helemaal een cadeautje.

Het gedenkbeeld – waar deze vrouw deel van uitmaakt – staat er ter ere van
Christoforo Colombo, de ontdekkingsreiziger.
Hij wordt in deze streek in Noord-Italië veelvuldig geëerd; hij werd geboren in Genua (in 1451) .