Naast de ‘verplichte’ beelden van schrijvers, acteurs of andere beroemdheden, vond ik in Londen een serie kleine beeldjes. Ze staan boven de ingang van een school of ziekenhuisje. En eigenlijk zijn het geen ‘lezende’ beeldjes, ze hebben alleen een boek in hun hand.
Verspreid over de stad zijn het vier stelletjes van meisje-jongen, vrouwtje-mannetje. Een van de mannetjes ontbreekt, hij had én geen boek in z’n hand én hij stond in de stijgers. Het vrouwtje was gelukkig door de bouwstellages nog wel te fotograferen, maar ze is nogal stoffig.

St. Johns School, Scandrett Street in Wapping

Raine Street School in Wapping

Greycoat Hospital, Greycoat Place in Westminster

Sir John Cass Primary Case, Duke’s Place in Aldgate

Een weekendje Antwerpen (en omgeving) levert weer de nodige mooie foto’s op. In Antwerpen zag ik dit beeld. Gefotografeerd omdat hij voor de Stadsbibliotheek zit, maar als je goed kijkt heeft hij ook nog een boek op z’n knie. Het staat op het Hendrik Conscienceplein.

Tegenover de Stadsbibliotheek staat de mooie kleine Sint-Carolus Borromeuskerk, vol pracht en praal, glitter en goud. In de kerk staat een lezende engel. Meestal zijn engelen niet zo lezerig. Ze hebben soms een boek in hun hand of ze zitten erop, zoals ik laatst zag in Roermond, maar lezen… katholieken lezen niet. Maar deze engels dus wel!

Vlak onder Antwerpen liggen twee dorpjes waar ik twee lezende beelden wist te staan. Zo maakten wij met de trein een rondritje langs Temse en Bornem.
In Temse zit de ‘Lezende jeugd’ voor de openbare bibliotheek. Het is een beeld van Valeer Peirsman en is in 1991 onthuld ter gelegenheid van de nieuwe bibliotheek aan de Oeverstraat.

En naast deze lezende kinderen staat een beeldje van Jommeke, ook gemaakt door Valeer Peirsman geschonken door schrijver Jef Nys in 1998.

Tot slot een mijmerende dame boven haar openliggende boek in Bornem, in de Mouterijstraat. Het beeld is gemaakt in 1998 ter gelegenheid van 75 jaar Sociale Bouwmaatschappij Gezellige Woningen. Kunstenaar is Armand Loveniers.

‘Je moet een keer naar Roermond’, zei onze tandartsassistente toen ik voor controle was. ‘daar staat een lezend beeld!’ Ze was het toevallig tegen gekomen tijdens haar vakantie en dacht meteen aan mij. (Even ter verduidelijking, ik heb een kleine foto-expositie in de tandartsenpraktijk).
Nu kom ik niet dagelijks in de buurt van Roermond, dus het heeft even geduurd, maar afgelopen weekend kwam het er dan toch van, een dagje Limburg.
Deze Emile Seipgens (1837-1896) was schrijver van korte verhalen en toneelstukken. Hij schreef voornamelijk over Limburg, deels in dialect, deels in de standaardtaal.
Op de hoek Brugstaat – Roersingel staat dit beeld, opgericht door Wijnand Thönissen en Dick van Wijk in 1987.

Als je in het katholieke Roermond bent, moet je natuurlijk ook even de Sint Christoffel Kathedraal in. Katholieken hebben niet direct een leestraditie, maar de boeken in deze kathedraal worden wel voor heel andere dingen gebruikt. Daar zitten de (b)engeltjes met hun billetjes op het boek. Ik hoop dat het een beetje zachte kussentjes zijn.

Dit jochie kan waarschijnlijk nauwelijks lezen, hij ziet er niet erg geletterd uit naar mijn idee. Dus feitelijk kan het geen lezend beeld zijn. Maar als krantenjongen zorgt hij wel dat anderen kunnen lezen.

Deze krantenjongen bezorgt de kranten op het Praça Principe Real in Lissabon.

Schoonzus Margot stuurt me zo nu en dan foto’s van lezende beelden, foto’s die ze tegen komt op facebook. Tijdje geleden stuurde ze me een kiekje van een lezend beeld in Lissabon. Dus toen wij onze Lissabonvakantie geboekt hadden, ging ik op zoek naar de standplaats van dit beeld. Maar niets te vinden op internet. En ook na twee dagen door de stad dwalen kwam ik het niet toevallig tegen. Gelukkig bood het toeristenbureau uitkomst. Daar herkende iemand het beeld en verwezen ze me naar de overkant van de rivier, de Taag. En die wijk – voor ons gevoel een wijk van Lissabon – heet geen Lissabon meer. Vandaar dat ik niets kon vinden op internet.

Horacio da Silva Loura (1920-2002) was dokter in Lissabon en Costa da Caparice. Als arts zette hij zich erg in voor de minder bedeelden; hij werd ook wel de ‘vader’ van de armen genoemd. Zijn werk werd bekroond met de Medaille van Verdienste. Het beeld staat in Costa da Caparice, Praça da Liberdade en is gemaakt door João Castro Silva, 2013.

Eén ‘lezend’ beeld was ik voor onze vakantie wel op het spoor: een beeld van schrijver en dichter Fernando Pessoa. Het beeld stond beschreven in de reisgids. Het staat voor zijn geboortehuis aan het pleintje Largo de Sao Carlos. Een man met boekenhoofd. 

En zo ziet zijn achterhoofd eruit:

Fernando António Nogueira Pessoa (1888-1935) was  een van de belangrijkste dichters in de Portugese literatuur.