Oude Man in Nieuwegein

Deze Oude Man staat in Nieuwegein.
Ik was er al eens eerder om hem te portretteren, maar toen was hij weg – hij lag met gebroken armen en benen in het ziekenhuis. Gelukkig zit hij weer op z’n plek.
Ook de jongen er achter staat mooi op z’n plek!

 Het houten beeld is gemaakt door Bert Leenheer in 1987 en staat op de Rapenburgerschans.

Księgarnia: boekwinkel in het Pools

Een berg foto’s heb ik meegenomen van vakantie. Ik was een weekje met mijn moeder naar Tsjechië en Polen. Vooral in Wroclaw, een mooie stad in Zuid-Polen, heb ik veel boekenfoto’s gemaakt. Op het laatst durfde ik m’n camera nauwelijks meer los te laten, zo bang was ik al die pixels kwijt te raken.
Ik begin bij deze, een religieuze boekwinkel in het ‘heilige’ kwartier van Wroclaw: een eilandje met de grootste kerk, een klooster en de theologische faculteit. Daar kan de heilige boekenzaak natuurlijk niet ontbreken. Ik was vooral gecharmeerd van de mooie ‘nepboeken’ boven in de toog.

En het uithangbord was ook al zo mooi.

Vertaling van het bord: Wroclaw Boekhandel Aartsbisdom

Wroclawskie krasnale: Wroclaw kabouterstad

Overal in Wroclaw staan kabouters: midden op de stoep, voor winkeletalages, in vensterbanken, bij de universiteit, bij het ziekenhuis. En allemaal zijn ze anders. Voor de ijswinkel staat een kabouter aan een ijsje te likken, bij de oude gevangenis zit een kabouter achter de tralies en bij de apotheek staat een kabouter met een vijzel. Het is ooit begonnen als verzet tegen het communisme, en daarna uitgegroeid tot een ludieke trekpleister voor de stad. Op onze wandeltocht kwamen we al heel veel kabouters tegen. Natuurlijk wist ik ook een paar lezende kabouters te spotten: de Bibliofil, de Profesor en Ossolineum.

We kregen zo de smaak te pakken van die vrolijke mannetjes dat we de laatste dag een ware speurtocht hebben gehouden. Met de speciale kabouter-website en een plattegrond van Wroclaw hebben we een route uitgestippeld langs alle lezende kabouters, van geleerde tot ongeletterde:
de Programista, de Luminator, de Wyksztalciuch (de ongeletterde)
de Dyslektus, de Bajkusia (sprookjesvertelster, een van de weinige vrouwtjes) en nog een Profesor
de Pocztowiec (postbode), de Gazeciarz (krantenjongen) en Hugonek (wiskundige)

Een overzicht van alle kabouters in Wroclaw is te vinden op www.krasnale.pl.

Lief beeldje in Liberec

Liberec is de hoofdstad van de Noord-Bohemen in Tsjechië. Het heette vroeger Reichenberg. In Liberec geen grote lezende beelden, maar wel dit kleine tafereeltje op het hek van een school.

Lezend mannetje vijf jaar later

Vijf jaar geleden was ik in Görlitz (de meest oostelijke stad van Duitsland). Ik zag daar dit lezende mannetje staan, met een menukaart in zijn handen. Ik maakte met mijn mobieltje een foto, want een echte camera had ik niet bij me. ‘Het toestel dat je bij je hebt is het beste fototoestel’ heeft iemand mij eens geleerd. Dus nam ik genoegen met een niet helemaal scherpe foto die jarenlang op mijn site heeft gestaan.
Dit jaar was ik weer in Görlitz en gelukkig stond mijn mannetje nog altijd op zijn oude plekkie. En dit keer had ik mijn echte fototoestel bij me – een goed toestel – en maakte ik opnieuw een foto: scherp en beter uitgelicht.

Vrouwen kopen geen boeken

Voor een keer geen foto, maar een ‘boekenverhaal’ van mijn moeder:

Mijn dochter is een bibliofiel, haar enige zonde is – zoals ze zelf zegt – dat ze veel boeken koopt, net als haar vader, die had ook een boekenkast vol. En net als haar grootvader die er prat op ging dat hij een prachtige bibliotheek had. Als haar opa op een veiling een boek zag dat hij graag wilde hebben kocht hij het, maar dikwijls maakte zo’n boek deel uit van een hele doos met boeken, waar hij dan ook aan vastzat. Maar boeken wegdoen kon hij niet, dus werden de boekenkasten voller en voller. Voor opa was een goed gevulde boekenkast onderdeel van zijn identiteit; hij liet er mee zien wie hij was, waar hij zijn geld aan uitgaf en waar zijn belangstelling naar uitging. ‘Toon mij uw boekenkast’ zei hij wel eens, ‘en ik zal zeggen wie gij zijt.’

Ook bij mijn dochter puilen de boekenkasten uit. Bibliofiel, dus. Zij werkt bij de bibliotheek en maakt ook zelf boeken. Onlangs klaagde ik er bij haar over dat het in onze leeskring gebruik is om alleen boeken te lezen die met weinig moeite in de bibliotheek te leen zijn. De filosofie daarachter is dat ook mensen met weinig geld mee moeten kunnen doen. Dat er ook sprake is van onderling lenen, doet hier niet aan af. Als ik dus een titel voorstel waarvan maar één exemplaar in de bibliotheek is, wordt mijn voorstel van tafel geveegd. Maar als ik zie wie er aan die tafel zitten, de één met een nog rianter (weduwe-)pensioen dan de ander, dan word ik narrig van de beperking die deze leeskring zichzelf oplegt.

Mijn dochter is niet verbaasd. ‘Mannen kopen boeken, vrouwen lenen ze,’ zegt ze. ‘Loop op zaterdagochtend maar eens een boekhandel in en je ziet er mannen. In de bibliotheek zien we vooral vrouwen. Vrouwen zijn niet gewend geld voor zichzelf uit te geven en lenen kost geen geld. Boeken maken bovendien geen deel uit van haar status. Maar vrouwen lezen wel meer dan mannen.’

Mariet van Zanten-van Hattum

Bonnen in de boeken

Voor m’n werk heb ik een aantal foto’s gemaakt van onze bibliotheken. Meestal zijn het overzichtfoto’s, maar details zijn soms zo sfeervol, zoals deze reserveringsbonnen in de gereserveerde boeken. Het was vooral het licht dat het ‘m deed.

Boekenhuisje

In Haarlem kwam ik dit weekend weer zo’n leuk boekenkastje tegen, net een vogelhuisje. Het staat in de Korte Houtstraat.

Geen echte bibliotheek

Op de terugweg van onze Italië-vakantie wilde ik graag langs Lyon. Lyon is een leuke stad, beetje Parijs-achtig maar niet zo groot en massaal. De stad stond al langer om mijn verlanglijstje, maar sinds een tijdje stond hij heel hoog. Ik was namelijk een trompe l’oeil op het spoor van een bibliotheek. Geen echte bibliotheek dus, maar een prachtige muurschildering. Deze is te vinden op de Rue de la Platière.

Verderop in de stad bleek nog een grote trompe l’oeil te zijn, met een boekwinkeltje. Een boekminnende kunstenaar dus. Deze is geschilderd op de Boulevard des Canuts.