Hoog torent hij boven de stad uit, deze jonge en eigentijdse dichter die verwijst naar dichter Jacobus Bellamy uit Vlissingen. Met hier op de achtergrond zijn naamgenoot-kerk: de Jacobskerk.

Jacobus Bellamy (1757-1786) was een Nederlandse dichter en schreef onder het pseudoniem Zelandus. Samen met Betje Wolff, ook afkomstig uit Vlissingen, was hij een belangrijk figuur in de culturele en wetenschappelijke kringen van Vlissingen. In die jaren werden in Vlissingen meerdere Verlichte leesgezelschappen opgericht.
Bij het standbeeld staat geschreven: ‘Dichter van het park’. Een jonge en eigentijdse dichter legt een verbinding tussen het heden en het verleden. 

De sculptuur is van Berry Holslag, werd onthuld in januari 2014 en staat op het Ballamyplein in Vlissingen, tegenover het geboortehuis van Bellamy. 

De meeste standbeelden zijn uit steen (of staal of brons) gehouwen en staan er voor de eeuwigheid. Zo niet deze beelden. Ze zijn gemaakt van zand en staan er slechts één zonnige zomer lang. Op het Zandsculpturenfestijn in Garderen vond ik tussen de vele beelden en voorstellingen ook een paar lezende zandbeelden. 

De twee hieronder zijn gewoon jeugdsentiment: De Fabeltjeskrant en Annie M.G. Schmidt.

En dit herinnert ons natuurlijk aan de aardrijkskundeles, de meester voor de blinde kaart.

‘Jan, zullen we niet liever naar de uitgang…?’

Dit beeld kwam ik op het spoor via het tv-programma van de Van Rossems. Zij waren op bezoek in Zwolle, en wierpen een korte blik op het Celeplein. 

Johannes Cele (1350-1417) was rector van de Latijnse school in Zwolle en heeft zich erg ingezet voor de scholing van de minderbedeelde kinderen. Hij wordt omschreven als een strenge leermeester, maar met veel genegenheid voor zijn leerlingen en hij deed er alles aan om arm en rijk toe te kunnen laten. Luie leerlingen werden weggestuurd, maar arme studenten die zich inzetten gaf hij gratis les. 

Een opvallend beeld, waarbij het net lijkt alsof het boek dat hij vasthout uit zijn lichaam komt. Beeld is gemaakt door Eric Claus, 2013.

In Bovenkarspel-Grootebroek kwam ik dit mooie stel tegen. Het staat boven de deur van een huis dat waarschijnlijk een parochiehuis was: het staat tegenover de kerk. 

En in Hoorn zag ik eenzelfde soort mannetje-vrouwtje staan boven het oude Weeshuis. 

Het kan geen toeval zijn dat deze beeldjes heel erg lijken op de beeldjes die ik een paar jaar geleden in Londen fotografeerde. Ook daar prijken ze boven de ingang van een school, ziekenhuisje of weeshuis. En het zijn steevast de vrouwtje die een boek in hun hand hebben.

Deze man schrijft op het water. Ik ben benieuwd naar z’n verhaal. Het wordt vast geen luchtig romannetje. 

‘Baththubs and The man who writes on water’, van de Belgische kunstenaar Jan Fabre is onderdeel van Art Zuid en staat op de Minervalaan.

Dit zijn geen lezende beelden maar ‘beelden om te lezen’. In Scheveningen, Museum Beelden aan Zee, is deze zomer een tentoonstelling van de Spaande kunstenaar Jaume Plensa.
Letters en woorden spelen een belangrijke rol in zijn kunst. Hij maakt daarbij gebruik van karakters uit diverse alfabetten. De taal als het verbindende element tussen culturen. 

Ja, de heren hebben er zin in, in een spannend boek. 
Het ‘muurvlak’ is een ode aan de minister van Onderwijs, Pierre Van Humbeeck en hangt in de Antoine Danseartstraat. Kunstenaar is Charles Samuel (1902).

In het beeld van Jean Baptiste van Helmont ligt een grote prop karton. Clemens probeert het met een stok weg te halen, maar het blijkt met een touw om de nek te hangen. Dan maar een foto met karton. 
Het beeld staat op de Nieuwe Graanmarkt en is gemaakt door Gerard Vander Linden (1889).

Deze flamboyante Karel Buls was burgemeester van Brussel van 1881 tot 1899. Zo te zien geen doorsnee burgemeester, maar waarschijnlijk wel een populaire burgemeester.
Hij zit hier op de rand van een fontein op het Agoraplein. 

En in de Kleine Zavel worden naast Philips Marnix van Sint Aldegonde een aantal wetenschappers geëerd met een standbeeld. Hieronder: Abraham Ortelius, cartograaf  en Rombaud Dodonee, botanicus.

Maria Magdalena wordt wel de apostel der apostelen genoemd. Zij was, anders dan de meeste apostelen, aanwezig bij de kruisiging van Jezus. Ook was zij de eerste die zag dat Jezus na drie dagen weer uit de dood was opgestaan. Zij kreeg de opdracht om het goede nieuws te vertellen aan de apostelen en was daarmee de eerste echte apostel van het goede nieuws. Volgens de overlevering is Maria Magdalena later naar Frankrijk gegaan om het christendom uit te dragen.

Zandstenen beeldje van onbekende meester uit Frankrijk, circa 1500. 
Stichting Collectie Neutelings, Bonnefantenmuseum, Maastricht

Voor een tentoonstelling in 1936 bracht de Limburgse kunsthistoricus Timmers twee beelden bij elkaar van de zogenaamde ‘Anna te Drieën’. Een aantal jaar later publiceerde hij een artikel over deze twee beelden en drie andere Madonnabeelden. Vijf beelden uit kerken in het Maasdal. Hij vond de overeenkomst tussen de kunstwerken zo treffend dat hij meende met een en dezelfde kunstenaar van doen te hebben. Wie dat was, wist hij niet en weten we tot op de dag van vandaag nog niet. Hij vernoemde de meester daarom naar het werk dat hij het mooist vond: de St. Anna te Drieën uit de Augustinuskerk in Elsloo. De ‘Meester van Elsloo’ was geboren.
In de jaren daarna werden nog vele kunstwerken toegeschreven aan de Meester van Elsloo. Inmiddels is duidelijk dat de kunstwerken niet van één kunstenaar kunnen zijn. Ze zijn waarschijnlijk afkomstig van een aantal kleine werkplaatsen in het Maasdal.

Onder het motto ‘Meester van Elsloo, Van eenling naar verzameling’, exposeerde het Bonnefantenmuseum in Maastricht een 80-tal houten beelden uit dit 16^e eeuwse oeuvre.