Dit is toch wel mijn vakantietopper. Vanuit de trein zagen we hem voorbij flitsen, beetje enge kerel, met krant en hond, op leeg terras. Het was gelukkig vlak bij een stationnetje, dus snel-snel-snel jas aan, tas pakken en uitstappen. Over een uurtje komt de volgende trein.

Het is een houten beeld, grof gesneden, maar met oog voor detail. De man houdt z’n kleurige wijnglas bijna net zo stevig en onhandig vast als z’n krant.

Als je over z’n rug kijkt, zie je dat het Le Monde is – een Franse krant, toch wat vreemd in Graubünden, het oosten van Zwitserland. De kop van het artikel luidt: Le Chien-dragon de Benedict et le grand peril pour…’ (De drakenhond van Benedictus en het grote gevaar voor…). Daaronder een foto van een man met donkere bril. Het is alsof hij zichzelf ziet. Misdadiger gezocht…?

Het beeld staat op het terras van Villa Marguerita aan de Via Dorta in Zuoz (Graubünden).

Dit is de achterdeur van de Grossmünster in Zürich. Ik heb al eerder foto’s gemaakt hier, maar toen van de andere kant van de kerk, met het reliëf van Zwingli.

Op deze deur, met 24 kleine reliëfjes, vond ik 5 boeken-tafereeltjes. Natuurlijk twee met de reformateurs, want deze kerk was in de 16e eeuw het startpunt van de Reformatie, onder leiding van Huldrych Zwingli:
Johannes Comander: theoloog en hervormer van de stad Chur en kanton Graubünden.
Berchtold Haller: Duitse protestantse hervormer, en de hervormer van de stad Bern.
Ambrosius Blaurer von Giersberg: theoloog en hervormer in Konstanz en later in de stad Biel/Bienne.
Huldrych Zwingli: Zwitserse reformator en een van de leiders van de Zwitserse Reformatie en van het protestantisme in Zwitserland. 
Joachim Vadian: humanist, arts, geleerde en burgemeester en hervormer van de stad St. Gallen.
Johannes Oekolampad: theoloog, humanist en hervormer van de stad Basel.

En drie waarschijnlijk meer stichtelijke tafereeltjes: dat het bestuderen van de bijbel belangrijk is en dat men goed naar het woord van de predikant moet luisteren.

Tot slot nog een foto van de hoofdingang van de kerk, in miniatuur en in ware grootte, met rechts het reliëf van Zwingli.

De kloosterkerk is gebouwd in 1100 en daarna nog vele malen verbouwd en gerenoveerd.

We zitten duidelijk in de streek van de Reformatie. In la Chaux-de-Fonds én in Neuchâtel (Zwitserse Jura) kom ik een beeld (met boek) tegen van Guillaume Farel, een van de kerkhervormers. Farel (1489 – 1565) was een Franse priester en een voorvechter voor veranderingen binnen de Katholieke Kerk. Dat kwam hem duur te staan, want hij werd gedwongen te vluchten. Hij vestigde zich in Genève waar hij dominee werd. Farel slaagde erin Calvijn naar Genève te halen, maar brak uiteindelijk met hem vanwege een meningsverschil over het Heilig Avondmaal. In 1538 werd hij uit Genève verbannen en trok hij zich terug in Neuchâtel, waar hij de rest van zijn leven bleef.

Farel staat ook in de ‘Mur des Réformateurs’ in Genève.

Moeder en kinderen gaan op ziekenbezoek. Ze stappen zo het ziekenhuis in Gorinchem binnen. Met voor de zieke een mand met gezond fruit en een mooi boek voor het geestelijk welzijn van de patiënt. Zoonlief is er maar wat trots op dat hij het boek mag dragen.

Het beeld is van Marcus Ravenswaaij, stadsbeeldhouwer van Gorinchem. Een geschenk van de gemeente Gorinchem aan het Prinses Beatrix ziekenhuis, bij de opening in 1960.

In Nederland is hij nauwelijks meer bekend, maar in Korea nog altijd wereldberoemd: Hendrick Hamel. Hij was een 17e eeuwse Nederlands zeevaarder, die bekend is geworden door het verslag van zijn schipbreuk en jarenlang verblijf in Korea. Hij was in Europa tijdenlang de enige bron van informatie over dat land. In Nederland is hij bijna vergeten, maar de (Zuid-)Koreanen zien Hamel als een nationale held omdat hij hun land bekendheid gaf in het Westen. Hij was, tot de komst van bondscoach van de Koreaanse voetbalploeg Guus Hiddink, de beroemdste Nederlander in Zuid-Korea.

Wie wijst hier de weg: Hamel of de ANWB-borden?
Het beeld is van Jaap Hartman en staat in Gorinchem op Havendijk bij Korenbrug.

Op Wikipedia vond ik deze foto van een gekleurd beeld. Zelf trof ik het beeld weer in originele staat.

De ‘Wachtkamer’ heet dit beeld, van Hans Bayens. Ik fotografeerde het jaren geleden een keer in Nieuwveen, maar de foto was niet mooi scherp. Toen ik een tijdje later opnieuw in Nieuwveen was om de foto over te maken, was het beeld weg. Bouwwerkzaamheden.
Ik heb het nooit meer teruggezien.
Tot voor kort. Want bij toeval kwam ik hetzelfde beeld op het spoor, nu in Leersum. Even dacht ik dat het precies hetzelfde beeld was, misschien wel dat uit Nieuwveen, maar dat is niet zo.
Zoek de verschillen.

Leersum, naast de Muziektent op het Kerkplein

Nieuwveen

Vóór de watersnood in Limburg, afgelopen maand, was de Maas een lieflijke rivier met een mooie fietsroute erlangs. Vlak voor de overstromingen fietste ik een paar dagen langs (en over) de Maas. En natuurlijk fotografeerde ik de lezende beeldjes die ik op mijn weg tegenkwam.

Dit lezende kindje staat in Cuijk. Oorspronkelijk stond het in de voortuin van de Aloysiusschool, een lagere jongensschool, maar de school is weg. Het staat nu een beetje verloren in het groen, aan de rand van een parkeerplaats.
Het beeldje is gemaakt door beeldend kunstenaar Felix van der Linden uit Vught. Mooi detail: of het beeldje een jongetje of een meisje is, is niet te zien. Felix van der Linden noemde het een meisje. Dat is in ieder geval opmerkelijk, het beeldje stond in de tuin van een jongensschool.

In Beesel, verder stroomopwaarts, staat dit lezende meisje. Zij staat nog wel voor de kleuterschool.
Het beeldje is van Pierre Schoenmakers uit Herten.

Nog iets verder naar het zuiden, in Stevensweert, vond ik dit heiligenbeeld boven de ingang van de Sint Stephanuskerk. Boven de heilige Stephanus de tekst: Sancte Stephane Ora Pro Nobis (Latijn: Heilige Stefanus, bid voor ons).

Ik ben twee weeshuizen tegen gekomen in Franeker, en een armenhuis. Het zal vroeger geen gezellige boel geweest zijn in deze Friese stad. Op een van de voormalige weeshuizen hangt deze mooie gevelsteen, met een vader en moeder overste met boek.
De gevelsteen (1598) vermeldt dat prior Gerardus Agricola van klooster Klaarkamp veel goeds heeft gedaan voor de weeskinderen. 
Kwa stijl doet het denken aan de gevelstenen die ik fotografeerde in Bovenkarspel en Hoorn en ook in Londen.

Van 1952 tot aan zijn pensionering in 1978 werkte Rikus Attema als journalist voor de Harlinger Courant. Hij verzamelde het nieuws op straat. Dagelijks was hij op pad op zijn brommer, kranten in de fietstas, z’n pen in de aanslag om meteen het nieuws te kunnen noteren in zijn opschrijfboekje.

In Harlingen wordt hij geëerd met dit beeldje.
Het kwam tot stand naar een idee van kunstenaar Henk Zielstra.

Wij kennen hem van Nova Zembla. Maar veel meer dan dat weten we eigenlijk niet over Willem Barentsz (1549-1597). Hij was koopman en wetenschapper en hij maakte een atlas van de Middellandse Zee. Drie keer voer hij uit om via de Noord een doorgang naar Azië te vinden. De derde keer, in 1596, lukte het de noordpunt van Nova Zembla te ronden, maar daarna kwam zijn schip vast te zitten in het ijs. Van wrakhout, dat grotendeels afkomstig was van het eigen kapot gebeukte schip, werd een huis gebouwd. Hierin bracht de bemanning de winter door. De volgende lente werd een sloep gebouwd waarmee de opvarenden naar de bewoonde wereld konden terugkeren. Barentsz stierf een week na het vertrek. 

In zijn geboortedorp Formerum, op Terschelling, wordt hij herdacht met dit beeld. In zijn linkerhand heeft hij een boek, met zijn rechterhand tekent hij een kaart.

Het beeld staat aan de Badweg in Formerum. Het is gemaakt door Frans Ram en werd in 1996 onthuld.