Het zijn al oudjes, deze foto’s, want deze badgasten liggen al lang niet meer te zonnen op de Zuidas. Ik kwam de foto’s weer tegen bij een zoekactie, en ze hebben nog nooit op m’n blog gestaan.
Joy of Life en is van Matthijs Bredewold & Ulrik Kristensen, ArtZuid 2011
Drie rode rozen, het was het eerste boek dat ik las van Abel Herzberg. Daarna volgde de rest van zijn oeuvre. Met uiteindelijke een eindexamenwerkstuk over al zijn werk. Bijzonder hoe deze man filosofisch, relativerend en mild schreef over de Tweede Wereldoorlog.
Bij de fotoclub hadden we een leuk thema bedacht voor deze maand: hetzelfde tafereel fotograferen bij verschillende weersomstandigheden of verschillende lichtval. Natuurlijk werd het bij mij weer iets met boeken. Ik koos voor het nachtkastje dat er overdag anders uitziet dan als ik m’n leeslampje aan heb. Niet alleen de lichtval is anders, ook zie je dat ik een boek aan het lezen ben; bril en bovenste boek ontbreken, en een vers glaasje water staat weer klaar.
In Arnhem zijn de boekwinkels makkelijk te herkennen door hun mooie gevelversiering. Boven de kinderboekwinkel prijken Buurman & Buurman met een boek boven hun hoofd.
En boekwinkel Hijman heeft een grote stapel boeken aan de gevel hangen.
Een hele tijd heeft ze bij ons gelogeerd, nu is ze weer terug naar haar eigen baasjes. Maar we missen haar wel een beetje.
Ze had zo haar vaste rituelen. Iedere avond kwam ze me halen, d’r kopje om de deur, glipte ze langs de boekenkast m’n kamer in: tijd om naar bed te gaan, en vooral tijd voor ons dagelijks spelletje.
De onderste planken van m’n boekenkast heb ik nooit zo vaak gezien als tijdens haar logeerpartij.
De mooiste bibliotheek staat in Barcelona, maar een andere bibliotheek in Barcelona mag er ook zijn. Het is de universiteitsbibliotheek van de Universitat Pompeu Fabra, waar mijn dochter heeft gestudeerd.
Tussen de boekenkasten staat een bijzondere kast, een soort poppenhuis. Als je door de raampjes naar binnen kijkt zie je de lezende mens erachter. Het is Pompeu Fabra i Poch, de oprichter van deze universiteit en de grondlegger van de moderne Catalaanse grammatica.
Het Hospital Sant Pau werd begin 20e eeuw gebouwd door Lluis Domènech i Montaner, met geld van rijke Barcelonezen.
De ziekenzalen dragen allemaal de naam van een geldschieters. Boven de ingang staat de volledige naam in steen gebeiteld, op de rest van het gebouw prijken de beginletters van de namen, overal mooi vormgegeven.
Het ziekenhuis bestaat uit een groot terrein met allemaal losse gebouwen rondom een grote binnenplaats. Het gebouw hieronder is de hoofdingang.
Het Hospital Sant Pau is het bekendste ziekenhuis van Barcelona; Gaudi overleed er.
Op het terrein van het Hospital vond ik twee beelden met boek, waarschijnlijk heiligen, gezien hun habijt.
Het valt mij op dat veel boekenbeelden hun boek vast hebben met een vinger tussen de bladzijden, alsof ze net gestopt zijn met lezen en met hun vinger aangeven waar ze gebleven zijn in het boek.
In Barcelona staat dit boekenbeeld. Het is lastig te fotograferen want overal is de achter grond druk met gebouwen, mensen en verkeer; het staat op de kruising van Passeig de Gràcia en Gran Via.
Het beeld is opgedragen aan het oude boekverkopersgilde van Catalonië.
Het lijkt erop dat er steeds in september nieuwe schrijvers worden toegevoegd aan het beeld.
Het beeld is van Joan Brossa en is geplaatst in 1994.
Sigaret in haar ene hand, mobieltje in haar andere hand, neus in de zon.
Deze lezende Barcelonese vond ik wel heel mooi passen in haar omgeving met haar oranje trui.
