Een lezende paashaas is misschien wat teveel gevraagd, maar deze paashaas met boek vind ik ook wel erg leuk. Ik zag hem in Antwerpen in een etalage staan.

Creatief met Kurk noemen mijn collega’s dat, als ik in de Bibliotheek een beetje boeken aan het fotograferen ben. Grappig gezicht, al die lijnen, vond ik – het kaft en de bladzijdes, en dat tegen de achtergrond van de lijnen van de boeken.

Al een tijdje wilde ik deze foto maken, een Stil-Leven: boeken met ‘Stil’ in de titel met een wekker die het Leven verbeeldt: de tijd verglijdt. Het duurde even voor ik bedacht hoe ik de wekker in ‘beweging’ kon krijgen. Met behulp van photoshop, ‘lagen’ en ‘maskers’ lukte het. Of het ook echt geworden is, wat ik in mijn hoofd had… Je hebt vaak een fantastisch plaatje in je hoofd, en je moet uiteindelijk genoegen nemen met een minder beeld.

Met onze fotoclub hebben we ons laten inspireren door Hendrik Kerstens en zijn variaties op de Hollandse meesters uit de Gouden Eeuw. Ik viel natuurlijk weer als een blok voor ‘Book’.
Deze foto heeft een van mijn clubgenoten gemaakt.

Vrijdag de 13e in de regen door Amsterdam lopen sjouwen. In de buurt van het Leidseplein moest ik iets afgeven, daarna uit eten in Oost. Een lekker wandelingetje, dacht ik, fototoestel mee. Bij mooi weer inderdaad een leuk stukje lopen, maar het regende dat het goot.
Ik ben toch maar dapper gaan wandelen, diep weggedoken in mijn capuchon. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, vanuit mijn windjack spied ik toch naar mooie inkijkjes langs de grachten. Soms waren ze de moeite waard om even uit m’n schulp te kruipen.

Als je ’s avonds door de stad loopt, kan je altijd zo lekker bij mensen naar binnen kijken. Buiten donker, binnen lichtjes aan, lekker gluren.
We wandelden langs het Amsterdam Light Festival en bekeken natuurlijk de mooie licht-kunstwerken. Maar stiekem kijk ik dan ook even door de ramen en maakte ik meteen een paar boekenfoto’s.

Voor een keer geen foto, maar een ‘boekenverhaal’ van mijn moeder:

Mijn dochter is een bibliofiel, haar enige zonde is – zoals ze zelf zegt – dat ze veel boeken koopt, net als haar vader, die had ook een boekenkast vol. En net als haar grootvader die er prat op ging dat hij een prachtige bibliotheek had. Als haar opa op een veiling een boek zag dat hij graag wilde hebben kocht hij het, maar dikwijls maakte zo’n boek deel uit van een hele doos met boeken, waar hij dan ook aan vastzat. Maar boeken wegdoen kon hij niet, dus werden de boekenkasten voller en voller. Voor opa was een goed gevulde boekenkast onderdeel van zijn identiteit; hij liet er mee zien wie hij was, waar hij zijn geld aan uitgaf en waar zijn belangstelling naar uitging. ‘Toon mij uw boekenkast’ zei hij wel eens, ‘en ik zal zeggen wie gij zijt.’

Ook bij mijn dochter puilen de boekenkasten uit. Bibliofiel, dus. Zij werkt bij de bibliotheek en maakt ook zelf boeken. Onlangs klaagde ik er bij haar over dat het in onze leeskring gebruik is om alleen boeken te lezen die met weinig moeite in de bibliotheek te leen zijn. De filosofie daarachter is dat ook mensen met weinig geld mee moeten kunnen doen. Dat er ook sprake is van onderling lenen, doet hier niet aan af. Als ik dus een titel voorstel waarvan maar één exemplaar in de bibliotheek is, wordt mijn voorstel van tafel geveegd. Maar als ik zie wie er aan die tafel zitten, de één met een nog rianter (weduwe-)pensioen dan de ander, dan word ik narrig van de beperking die deze leeskring zichzelf oplegt.

Mijn dochter is niet verbaasd. ‘Mannen kopen boeken, vrouwen lenen ze,’ zegt ze. ‘Loop op zaterdagochtend maar eens een boekhandel in en je ziet er mannen. In de bibliotheek zien we vooral vrouwen. Vrouwen zijn niet gewend geld voor zichzelf uit te geven en lenen kost geen geld. Boeken maken bovendien geen deel uit van haar status. Maar vrouwen lezen wel meer dan mannen.’

Mariet van Zanten-van Hattum

In Haarlem kwam ik dit weekend weer zo’n leuk boekenkastje tegen, net een vogelhuisje. Het staat in de Korte Houtstraat.