Bartolomeüs is wel de mooiste vondst op de Sagrada Familia, maar in de Basiliek waren nog meer beelden met boek te vinden.
Aan de zijkant vond ik St. Bernat de Claravall, of in het Frans, Bernardus van Clairvaux. Een Franse abt en belangrijke promotor van de hervormende kloosterorde van de cisterciënzers.
Binnen vond ik deze twee boekenbeelden.
Het was even zoeken, want de Sagrada Familia is echt één grote beeldentuin, maar hoog boven de ingang vond ik deze man met boekrol. Het is Bartolomeüs, een van de twaalf apostelen van Jezus. Zijn naam komt in het Nieuwe Testament maar een paar keer voor, in de opsommingen van de twaalf apostelen. Verder wordt Bartolomeüs in geen enkel verhaal genoemd. Er is dus bijna niets over hem bekend.
Wel weten we dat hij in de kunst meestal wordt afgebeeld op blote voeten en met een mes, een schriftrol of boek en een pelgrimsstaf.
In snoepwinkel Amsterdam lik ik mijn vingers af. Hier een lekker gevelsteentje, daar een smakelijk tegeltje en verderop een suikerzoet beeldje.
Dit timpaantje vond ik in de Hobbemastraat.
Hij lijkt met z’n vingers over de tekst te glijden. Is het een blinde die braille leest of heeft hij toch een pen in z’n hand en schrijft hij z’n gedachten op papier?
Honderden, misschien wel duizenden keren ben ik hier langs gefietst. Het beeld staat op de route die ik vroeger altijd naar school fietste. Maar nooit is mijn oog er op gevallen. Ik moest er via internet achter komen dat dit beeld van Descartes op het Johannes Vermeerplein staat.
De Franse filosoof René Descartes woonde tussen 1629 en 1635 een aantal keer in Amsterdam. Hij gaf hoog op over de vrijheid in Nederland. “In welk ander land kan men van een zo volkomen vrijheid genieten?”
Oorspronkelijk werd het beeld tentoongesteld voor het ‘Pavillon de la Pensee’ op de Parijse Wereldtentoonstelling in 1937. In 1948 heeft de Franse Ambassadeur het beeld geschonken aan de Gemeente Amsterdam ter gelegenheid van het vijftienjarige bestaan van het Maison Descartes.
Het beeld is gemaakt van beeldhouwer Jean Puiforcat (1897-1945).
De boekwinkel in Huizen is in alles helemaal in boekenstijl.
Het begint al buiten met het uithangbord. In de etalage is een lezend beeld te zien. Ook binnen staat een mooi boekenbeeldje. En de bordjes boven de kasten zijn ook in boekenstijl.
Boekwinkel Flevo, Voorbaan, Huizen.
Gods woord, dat Aard en Hemel schiep
Is ’t dat dit huis in ’t aanzijn riep
Of te wel, het was Gods woord dat dit monumentale pand bouwde.
Het beeld toont twee weeskinderen met de Statenbijbel die Koning Willem III in 1862 ontving. Het huis, aan de Oranje Weeshuisstraat in Huizen, werd in 1869 gebouwd als weeshuis. Het werd betaald van het geld dat overbleef van een inzamelingsactie voor de aanschaf van de Statenbijbel voor de Koning.
Ik moest wel lachen, op Google Maps is haar gezichtje keurig geblurd. Alsof ze straks hier wegloopt en ze verder onherkenbaar door het leven moet kunnen.
Blijkbaar worden alle gezichten bij Google maps automatisch onherkenbaar gemaakt.
Maar zuster Birgitta blijft gewoon op haar plaats zitten, in de Maasstraat in Weert, en een ieder die dat wil, kan haar komen bewonderen.
Nog een keer bokeh-effect. Twee geliefden op een Barcelonees bankje. Lief hè!
Nog een laatste kerstfoto, met sfeervol kerstbokeh!
Het trucje met bokeh in een vormpje wilde ik al langer eens uitproberen. Het is eigenlijk heel simpel: een stuk zwart papier voor je lens met daarin een klein uitgesneden figuurtje. Het mooiste werkt dat natuurlijk met de kerstlampjes. De kerstboom moest dus nog even dienst doen als achtergrond-decor.
Morgen nog eentje met hartjes.
… en ze leefden nog lang en gelukkig.
Meer woorden heeft een sprookje niet nodig.