Vorig jaar stond ik voor een dicht hek toen ik onze Godfried wilde fotograferen. Het Haarlemse stadstuintje waar Bomans staat, de Wijngaardtuin, is alleen door de weeks open. Maar op deze vrije vrijdag kon ik dan toch het tuintje in.
‘Humor is het vermogen de dingen betrekkelijk te zien’, staat onder het beeld.
Ter herinnering aan de schrijver en
Haarlemmer Godfried Bomans (1913-1971)
Lezende beeldjes staan vaak voor een basisschool. Soms kom ik dan voor niets, want op mijn vrije weekenden is het schoolhek vaak dicht en dan kan je niet altijd op het schoolplein komen. Maar dit weekend zat het mee. Op weg naar een feest in het Land van Maas en Waal ben ik eerst naar Boxtel gereden, waar voor de Prinses Amaliaschool – net buiten het hek – twee lezende meisjes staan.
En met een rechtstreekse trein kon ik zo van Boxtel naar Ravenstein, waar in het buurtschap Deursen een lezend meisje staat. Niet echt lezend; ze kijkt meer om zich heen, met het boek wat verplicht in haar hand. Ook haar kon ik makkelijk fotograferen, ze stond vlak achter een laag hek.
Deze natuurlezer stond al een tijdje op mijn lijstje, maar Winterswijk is ver als je in het Westen woont.
Wanneer ik dan eindelijk onderweg ben, spookt er van alles door m’n hoofd
…Als ik de plek maar kan vinden; op internet heb ik wel een vage plaatsaanduiding gevonden, maar de natuur is groot.
…Als het beeld er nog maar staat, misschien is het wel gestolen of is het weg voor restauratie; het zou niet de eerste keer zijn dat ik voor niets kom.
…Als ik er maar bij kan, het staat vast in een gebied met wilde dieren.
Niets van dat alles, het beeld staat precies op de plek die mijn google-pijltje aangeeft, het is niet weg of beschadigd en de huppelende koeien staan achter een veilig hek.
En ook de natuur is mij goed gezind, mooi miezerig weer, precies goed voor het maken van een foto.
Het beeld staat in natuurreservaat Het Korenburgerveen
en is een ode aan Victor Westhoff (1916-2001),
bioloog en autoriteit op het gebied van natuurbescherming.
Het is gemaakt door Willem van der Velden.
Een van onze fotoclubleden werkt bij het Tropeninstituut. Voor ons trappen-project mochten we daar een middagje foto’s maken; want trappen hebben ze daar.
Een imposant pand dat je als Amsterdammer meestal links laat liggen. Maar een keer binnen gaat er een wereld open: rijkgekleurd marmer, tropisch hout, monumentale trappenhuizen en vooral immens groot. Het moest ons doen beseffen dat we machtig waren in de koloniën.
Tussen alle grootse pracht en praal vond ik ook een paar – kleine – lezende beeldjes.
Ik had vandaag een afspraak bij het Hofpoortziekenhuis in Woerden, voor een foto. Geen röntgenfoto.
Een collega was onlangs in het ziekenhuis. In de wachtkamer bij de kaakchirurg had ze uitzicht op de binnentuin met beeldje. Ineens realiseerde ze zich dat het een lezend beeldje was. En toen dacht ze meteen aan mij!
Omdat de kleine binnentuin niet vanuit een publieksgang te bereiken was, loodste de medewerker van het ziekenhuis mij mee via personeelsruimtes. We liepen langs de stomerij, het mortuarium en het geboortecentrum. Leven en dood liggen soms letterlijk dicht bij elkaar. En als fotograaf mag je daar zomaar langs.
Het vriendje van Sophietje houdt ook erg van lezen, net als Sophietje zelf.
Tijdens de logeerpartij zijn ze vriendjes geworden. Sophietje is wel een beetje jaloers op de hele bibliotheek die hij heeft verzameld. Daar wil ze ook wel eens in snuffelen.
Sophietje logeert bij mij. Ze is van een vriendin en ik mocht een tijdje op haar passen. Sophietje komt van het Sophia Kinderziekenhuis Rotterdam. Wie een Sophietje koopt, steunt het werk van het ziekenhuis. Dit Sophietje is alweer een paar jaartjes oud en is niet meer te koop; wel zijn er heel mooie nieuwe beeldjes.
Deze zomer maakte ik een foto van een lezend meisje in Grootschermer. Een heel lief beeldje op een kleine begraafplaats. Het was lekker zonnig fietsweer, maar mooi weer voor het een is niet altijd mooi weer voor het ander. Fotograferen met felle zon is niet fijn. Dit weekend ben ik opnieuw naar Grootschermer gegaan, nu met beter fotografeer-weer.
Dit beeldje in Voorburg had ik al eens eerder gefotografeerd, maar de foto’s waren toen niet mooi geworden, te felle zon. Vandaag opnieuw geprobeerd. Beeldje is lastig te fotograferen, hoe vang je deze twee kinderen, zo dicht bij elkaar, maar ook weer zo van elkaar? En hoe zorg je dat de achtergrond acceptabel is (aan de ene kant nieuwbouwhuizen, aan de andere kant veel geparkeerde auto’s of een bruggetje dat niet mooi in het beeld past).
Als Rome en Parijs een prominente plaats op mijn website hebben, kan Amsterdam natuurlijk niet ontbreken. Vandaag twee Nederlandse helden gefotografeerd.
Joost van den Vondel in de Warmoesstraat:
En Hugo de Groot in de Oudebrugsteeg, met in zijn hand zijn ‘Mare Liberum’ (Het zeerecht):
