In hetzelfde stadhuis in Zürich, verborgen in een donker hoekje, vond ik ook dit schattige engeltje. Ze leest niet, maar wil ons iets laten zien uit haar boekje, want ze houdt het naar ons toegekeerd.
Categorie archieven: Beelden
Winterse schrijvers
Het was koud in Zürich. ’s Nachts was het begonnen te sneeuwen en een laagje wit bedekte de stad en de bergen erom heen. Ook James Joyce heeft een sneeuwjas aan.
James Joyce, geboren in Ierland in 1882, woonde lange tijd in Italië met zijn vrouw Nora en hun zoon. Tijdens de Eerste Wereldoorlog woonden ze in Zwitserland, waar Joyce begon aan Ulysses. In 1940 vluchtte het gezin opnieuw naar Zürich, waar hij een paar maanden later overleed.
Hij ligt begraven op het Friedhof Fluntern en op zijn graf staat zijn bronzen beeltenis.
De sneeuw zorgt voor een stemmige sfeer, maar het boekje in zijn linker hand is door de witte deken minder goed zichtbaar.
Het beeld is gemaakt door de Amerikaanse kunstenaar Milton Hebald.
Naast Joyce ligt Elias Canetti. Op dit graf geen lezend beeld, maar de sneeuw zorgt voor prachtige letters. Niet direct een leeftijdgenoot (Bulgarije 1905 – Zürich 1994) maar evenals Joyce een groot schrijver. In 1981 won hij de Nobelprijs voor de literatuur.
Lezende schrijvers bij Amsterdamse Schouwburg
Op de plaats van de eerste Amsterdamse Schouwburg, aan de Keizersgracht (nummer 384), hangt dit beeld. ‘Hooft, Coster en Vondel, Pioniers van het Nederlands Toneel’ staat op de plakkette eronder. Verder staan er vier jaartallen vermeld: 1617, 1637, 1772 en 1983.
Deze schouwburg, van Jacob van Campen, was de eerste stadsschouwburg van Amsterdam, gebouwd in 1637, in 1772 afgebrand; alleen de poort van de schouwburg bleef behouden.
In 1983 is dit beeld onthuld.
Blijft over het jaartal 1617; dit jaartal verwijst naar de opzet van de Rederijkers.
De Rederijkers waren amateurdichters en voordrachtkunstenaars die zich vanaf 16e eeuw gingen organiseren in verenigingen. In 1617 richtten zij, onder leiding van toneelschrijver Samuel Coster, de ‘Academie’ op, naar Italiaans voorbeeld. Het doel was de verspreiding van kunst en wetenschap. In de loop van de welvarende Gouden Eeuw ontstond de behoefte aan een permanent theatergebouw. Jacob van Campen kreeg de opdracht dit theater te ontwerpen, ook weer naar Italiaans voorbeeld.
De schouwburg zou op 26 december 1637 officieel worden geopend met Vondels toneelstuk Gijsbrecht van Aemstel. Echter de leden van de kerkenraad verhinderden de première op tweede kerstdag. Zij beklaagden zich over een roomse scène in het stuk. Op 3 januari 1638 werd de schouwburg alsnog geopend met een aangepaste ‘Gijsbrecht’. De opvoering van dit toneelstuk is eeuwenlang een traditie geweest, aanvankelijk als kerstspel, later op nieuwjaarsdag. De traditie hield stand tot 1968. Toen nam de populariteit van de Gijsbrecht snel af, tradities verloren het van vernieuwing en de Gijsbrecht stond daarbij – als symbool van traditie – aan de verkeerde kant.
Begin deze eeuw is de traditie nieuw leven in geblazen, tussen 2012 en 2014 is het stuk weer een aantal keer opgevoerd op en rond nieuwjaarsdag in de Schouwburg van Amsterdam, nu aan het Leidseplein.
Waarom P.C. Hooft hier afgebeeld staat kan ik nergens terugvinden. Waarschijnlijk omdat hij, naast Joost van den Vondel, gezien wordt als een van de belangrijkste dichters en toneelschrijvers uit die tijd.
Lezende vrouw bij de herenloge
De Vrijmetselarij is alleen toegankelijk voor heren. Toch zitten boven de ingang van hun loge in Den Haag twee dames die de wacht houden.
Deze voorste dame heeft een boek in haar hand, die had dus mijn specifieke aandacht.
En de lezende dame hier vooraan op de stoep hield weer hele andere dingen in de gaten, via haar mobieltje.
2e Sweelickstraat 131 in Den Haag
Gevelsteen met boeken
Hoe vaak ben ik hier langsgelopen? Tientallen, honderden keren. Dit gebouw staat naast de letterenfaculteit waar ik zes jaar gestudeerd heb, in de Spuistraat 116. Maar nog nooit is dit beeldje, een gevelsteen eigenlijk, mij opgevallen. Ik moest het via internet vinden. Het gebouw heeft ooit een drukkerij / uitgeverij gehuisvest.
Ook aan de Singelkant heeft het gebouw een toepasselijke gevelsteen.
De Spuistraat moet ooit een rijke boekenstraat zijn geweest, op nummer 283 vond ik deze gevelsteen.
De vader van Ot en Sien
Roden, in het noorden van Drenthe, is het dorp van Ot en Sien. Hindericus Scheepstra was een van de twee schrijvers van de verhalen van deze buurkindertjes. Hij werd in 1859 geboren in Roden en wordt daar geëerd met een standbeeld van Kiki Meyer.
Iets verderop op de Brink staan de twee buurkindertjes.
Lezend ventje in een tentje
Het is net een klein tentje waarin dit ventje zit te lezen. Af en toe kijkt hij even naar boven, naar de mooie sterrenhemel.
Beeldje staat bij Scheltema op het Rokin.
Brillenmannetje
In de Jordaan kwam ik dit brillenmannetje tegen. Het was mooi weer, de ramen stonden open, hij zat lekker in de zon zijn boekje te lezen. Zo te zien een vrolijk verhaaltje.
Eerste Leliedwarsstraat, Amsterdam
Heilige Anna ook in Amsterdam
Ik kende haar nog uit Portugal, de Heilige Anna die haar dochtertje Maria leert lezen.
Ook in Amsterdam wordt ze geëerd met een klein beeldje, om de hoek bij de Oude Kerk, in de Sint Annendwarsstraat.
Simon Vestdijk
Hij groeide op in Friesland, studeerde medicijnen in Amsterdam, werd scheepsarts maar gaf zijn artsenbestaan al snel op om zich helemaal aan het schrijven te wijden, vestigde zich vlak voor de oorlog in Doorn, overleed in Utrecht en ligt begraven in Den Haag: Simon Vestdijk (1898-1971).
In Doorn, naast de kerk, wordt hij geëerd met een standbeeld.
Weliswaar geen lezend beeld, maar een schrijvend beeld leest indirect natuurlijk ook.
Een beeld van Jaap te Kiefte, onthuld door Mieke Vestdijk, maart 2013.