‘De goede vruchten van de sociale wetgeving’, zo wordt deze ‘deurbekroning’ omschreven. Een vrouw met boek, bloemen en druivenranken. Het reliëf hangt boven de ingang van een gebouw in Eindhoven, dat in de oorlog dienst deed als onderkomen voor de Raad van Arbeid. Onder het beeld staat de tekst: ‘Aangeboden door het personeel’.
Tufstenen reliëf van kunstenaar Toon van de Wiel, 1940.
Stratumsedijk 28a in Eindhoven.
Lisa was al verschillende keren over dit pleintje gelopen, maar had het lezende beeld nog niet opgemerkt. Het valt ook eigenlijk niet zo op, het lijkt gewoon een man die de krant zit te lezen, op een terras met andere lezende, etende en pratende mensen.
Ze lezen beiden The Australian, op het Australia Square.
‘Waiting’ heet het standbeeld en het is gemaakt door John Seward Johnson.
In Sydney staat St. Mary Mackillop met twee lerende kinderen aan haar voeten.
Ze heeft inmiddels zo haar sporen verdiend, dat de kathedraal waar ze voor staat naar haar is vernoemd: Saint Mary’s Cathedral.
In Melbourne twee beelden van St. Mary Mackillop. We zullen haar later in Sydney ook nog tegenkomen. In Adelaide staat ze ook, maar dan zonder boek.
Mary Mackillop (1842-1909) was een zuster van het Heilig Hart en patrones van Australië.
Hier als oudere non staat ze voor de St. Patrick’s Cathedral.
Even verder op, op de Campus van de Australian Catholic University, staat een jonge Mary.
Mary MacKillop was van Schotse afkomst. Ze werd lerares in Australië en samen met pater Julian Tenison Woods richtte ze de Zusters van het Heilig Hart op als eerste Australische orde. De congregatie ontfermt zich over arme kinderen in afgelegen gebieden. Wanneer de plaatselijke bisschop de controle wil over de scholen en de orde, weigert Mary en wordt ze geëxcommuniceerd. Maar enkele maanden later krijgt ze gratie.
Haar werk is zo belangrijk geweest voor het onderwijs in Australië dat Mary in 1995 zalig werd verklaard door paus Johannes Paulus II. En op 17 oktober 2010 werd zij door paus Benedictus XVI heilig verklaard, ze is daarmee de eerste heilige in Australië.
We zijn in Adelaide, een van de zuidelijkste steden van Australië. We zijn hier naartoe gereisd omdat dochter Elke meedoet aan de World Solar Challenge. Een race met zonneauto’s 3000 km dwars door de outback van Australië, van Darwin in het noorden tot Adelaide in het zuiden.
De race is voor Elke en hun zonneauto NunaX helaas nogal dramatisch geëindigd, 250 km voor de finish vatte de auto vlam en was binnen vijf minuten helemaal uitgebrand. Een treurig einde van zo’n spannend en intensief jaar, waarin het team van 16 Delftse studenten een auto heeft ontworpen en gebouwd.
Maar om nu helemaal naar Down Under te reizen alleen voor de Solar Challange, is ook zo wat. We maken er een mooie reis van, inclusief een zoektocht naar lezende beelden.
In Adelaide heb ik maar één lezend beeld gevonden: Dame Roma Mitchell.
Dame Roma Flinders Mitchell was een Australische advocate, rechter en gouverneur. Mitchell was de eerste vrouw die diverse hoge functies bekleedde in Australië; zij was de eerste vrouwelijke rechter van het land en de eerste vrouw die een Queen’s Counsel was, een kanselier van een Australische universiteit, en ze was de gouverneur van een Australische staat. Mitchell wordt beschouwd als een pionier van de Australische vrouwenrechtenbeweging.
Tegenover elkaar staan ze, deze twee beelden. Twee vrouwen aan de ene kant, twee mannen aan de andere kant van de brug. Ze vormen als het ware een erehaag voor wandelaars die de brug overlopen.
Het beeld is gemaakt door Liesbeth Messer-Heijbroek in 1956 en staat op de Langevielebinnenbrug in Middelburg, de brug voor het stadhuis.
Vandaag is de sterfdag van mijn vader. Gerard overleed precies 10 jaar geleden. Goed moment om z’n graf te bezoeken.
Onderweg liep ik langs een paar lezende beeldjes, een mooie oude man (vader, opa) in z’n leunstoel en een lief engeltje, leunend tegen de grafzerk.
De Hoge Raad der Nederlanden is de imposante naam van dit instituut, het hoogste rechtsorgaan van ons land. Voor het gebouw een zestal hooggeleerde heren (inderdaad, geen dames). Van links naar rechts zijn dit: Cornelis van Bijnkershoek, Ulricus Huber, Hugo de Groot, Simon van Leeuwen, Johannes Voet en Joan Melchior Kemper.
Achter het glas is een tekst van Hugo de Groot zichtbaar: UBI IUDICIA DEFICIUNT INCIPIT BELLUM (Waar rechterlijke beslissingen te kort schieten, begint geweld).
Twee van deze heren hebben een boek in hun hand (en verdienen dus een eigen plekje om deze website). De anderen zitten eigenlijk een beetje te nietsnutten.
Hieronder is Johannes Voet (1647-1713), hoogleraar aan de Universiteit Utrecht en Universiteit Leiden. Hij heeft sjans zo te zien!
En hieronder is Hugo de Groot (1583-1645), rechtsgeleerde en schrijver (ja, en van die boekenkist)
In 1939 werden de zes standbeelden – toentertijd de belangrijkste vertegenwoordigers van het recht – geplaatst voor het kantoor van de Hoge Raad, dat toen gevestigd was op het Plein in Den Haag. De beelden werden met iedere verhuizing van de Hoge Raad meeverhuisd.
In 2016 werd het nieuwe gebouw van de Hoge Raad aan het Korte Voorhout geopend, en ook nu verhuisden de zes beelden mee.
Dit lezertje heeft wel een heel mooi plekje; het staat namelijk in de boekwinkel. Twintig jaar geleden, toen het lezertje zijn plaatsje kreeg, had hij het moeilijker, toen was het nog een binnentuin en werd hij nat als het regende. Nu niet meer en hij kan iedere dag een ander boek pakken zonder de deur uit te hoeven. 
Het is een beeldje van Kees Verkade en staat in Boekhandel De Vries Van Stockum in Haarlem. Op de sokkel staat:
De Binnentuin
Met Dolf het concept /Met Karin de realisatie
19 juni 1999 Yske
Ook deze vondst deed ik bij Open Monumentendag. De preekstoel van de Dorpskerk in Abcoude is prachtige versierd met boek-taferelen.
De zeskantige preekstoel stamt uit ca. 1550. Vijf kanten hebben een voorstelling in houtsnijwerk, waarbij 4 kanten de 4 evangelisten tonen, in het midden de doop van Jezus. Van links naar rechts: