De vakantie is begonnen, ook de laatste leerlingen zijn naar huis, het schoolplein is leeg.
Tijd voor wat luchtig leesvoer.
De maker is anoniem. Het wordt toegeschreven aan dezelfde kunstenaar als van de vioolspeler in het stadhuis van Amsterdam en de man met vioolkist die tram 10 wil halen.
‘Met de neus in de boeken’ staat in Velsen, voor het Gymnasium Felisenum, Van Hogendorplaan.
Vandaag begint de zomer. Dan gaan veel mensen met een boekje op het strand liggen, net als deze dame. Ze komt uit Normandië, dat kan je wel zien aan de kleuren van haar badpak en haar badmuts, blauw-wit gestreept.
Foto van het strand (zonder lezend beeldje) is een download van Pixabay.
Ik was al lang niet meer in
de stad geweest. Blijf thuis was het devies – in alle talen –
stay at home, bleib zu hause, restez chez vous.
Afgelopen week heb ik het er weer eens op gewaagd, een fietstochtje de stad in.
Heerlijk rustig, geen drommen toeristen, geen massa’s auto’s, geen hordes fietsers, maar alle rust om dit beeld op het Damrak eens goed in beeld te brengen.
‘De Utrecht’ heet het gebouw, begin 20e eeuw gebouwd voor verzekeringsmaatschappij De Utrechtse naar ontwerp van de architecten Alexander Kropholler en Jan Staal.
De gevel is versierd met vijf beelden, die samen de ‘Dingen des levens’ voorstellen: ‘Waakzaamheid’, ‘Wisselvalligheid der Tijden’, ‘Wijsheid het kwaad bedwingend’, ‘Spaarzaamheid’ en ‘Beschermende Liefde’. De beelden zijn gemaakt door Joseph Mendes da Costa. Dit is het middelste beeld; met het boek dat verwijst naar de Wijsheid.
Het is misschien niet meteen duidelijk, maar dit is een boek.
Op de straat langs het spoor bij Amsterdam CS ‘Tussen de bogen’ hangen allemaal kleine goudkleurige sculpturen. Ook dit boek.
Voor ik de foto kon maken, moest ik wel even een touwtje weghalen dat iemand daar had opgehangen. Bij de naastgelegen dansstudie kon in een stoeltje lenen.
In deze slider, een nieuwe vorm van foto’s presenteren, een paar kleine lezende beeldjes uit mijn collectie.
‘De goede vruchten van de sociale wetgeving’, zo wordt deze ‘deurbekroning’ omschreven. Een vrouw met boek, bloemen en druivenranken. Het reliëf hangt boven de ingang van een gebouw in Eindhoven, dat in de oorlog dienst deed als onderkomen voor de Raad van Arbeid. Onder het beeld staat de tekst: ‘Aangeboden door het personeel’.
Tufstenen reliëf van kunstenaar Toon van de Wiel, 1940.
Stratumsedijk 28a in Eindhoven.
Lisa was al verschillende keren over dit pleintje gelopen, maar had het lezende beeld nog niet opgemerkt. Het valt ook eigenlijk niet zo op, het lijkt gewoon een man die de krant zit te lezen, op een terras met andere lezende, etende en pratende mensen.
Ze lezen beiden The Australian, op het Australia Square.
‘Waiting’ heet het standbeeld en het is gemaakt door John Seward Johnson.
In Sydney staat St. Mary Mackillop met twee lerende kinderen aan haar voeten.
Ze heeft inmiddels zo haar sporen verdiend, dat de kathedraal waar ze voor staat naar haar is vernoemd: Saint Mary’s Cathedral.
In Melbourne twee beelden van St. Mary Mackillop. We zullen haar later in Sydney ook nog tegenkomen. In Adelaide staat ze ook, maar dan zonder boek.
Mary Mackillop (1842-1909) was een zuster van het Heilig Hart en patrones van Australië.
Hier als oudere non staat ze voor de St. Patrick’s Cathedral.
Even verder op, op de Campus van de Australian Catholic University, staat een jonge Mary.
Mary MacKillop was van Schotse afkomst. Ze werd lerares in Australië en samen met pater Julian Tenison Woods richtte ze de Zusters van het Heilig Hart op als eerste Australische orde. De congregatie ontfermt zich over arme kinderen in afgelegen gebieden. Wanneer de plaatselijke bisschop de controle wil over de scholen en de orde, weigert Mary en wordt ze geëxcommuniceerd. Maar enkele maanden later krijgt ze gratie.
Haar werk is zo belangrijk geweest voor het onderwijs in Australië dat Mary in 1995 zalig werd verklaard door paus Johannes Paulus II. En op 17 oktober 2010 werd zij door paus Benedictus XVI heilig verklaard, ze is daarmee de eerste heilige in Australië.