Lezende mannen in Berlijn

Waar is de kans groter op lezende beelden dan rondom een bibliotheek.
In Berlijn staan op de Staatsbibliothek aan Unter den Linden een flink aantal beelden. Tot mijn schrik stond een groot deel van de bibliotheek in de stijgers, deze zomer. Gelukkig waren een aantal beelden toch nog te zien boven de bouwwerkzaamheden. En met mijn nieuwe telelens kon ik ze goed in beeld krijgen.
Veel geleerde heren met een boek of boekrol. Daarmee wordt de geschiedenis van het boek mooi verbeeld – een soort stripverhaal. Maar nauwelijks een vrouw te bekennen tussen al die mannen.

Ja toch, eentje: de bibliothecaresse. Ze stempelt de boeken die uitgeleend worden. Typisch vrouwenwerk.

The bookshop van Penelope Fitzgerald eindelijk vertaald

Ik heb al een aantal keer met The bookshop in mijn handen gestaan, een boek uit 1978 van Penelope Fitzgerald. De titel intrigeerde me en ik wilde het graag lezen. Maar ik lees slecht Engels, dus iedere keer won mijn aversie tegen de taal het van de nieuwsgierigheid voor het boek. Af en toe keek ik wel eens of er misschien een vertaling was verschenen, maar helaas. Tot afgelopen week.

Op mijn dagtripje naar Dordrecht liep ik even de plaatselijke boekhandel binnen. Boekhandel De Bengel zag er van buiten al aanlokkelijk uit, leuke etalage, mooi pandje. Binnen was het zeker zo leuk. Mooie kasten waarin de boeken op een aantrekkelijke manier gepresenteerd werden, tikje rommerlig, grote en veelzijdige keus en gezellig ingericht. Overal zag je, deze boekhandelaar houdt van z’n vak. Achter de toonbank hingen houten letters, weer helemaal mijn ding. En wie schetst mijn verbazing toen ik op de goed gevulde toonbank De boekhandel zag liggen. Eindelijk!

De boekhandel van Penelope Fitzgerald is uitgegeven door Uitgeverij Karmijn en vertaald door
Mieke Prins.

Foto-experimenten met boeken

De afgelopen weken heb ik een heel leuke fotocursus gevolgd bij het Rijksmuseum: Experimentele fotografie. Sinds het Rijksmuseum in oude (of nieuwe) glorie is hersteld, hebben ze ook de oude Teekenschool weer nieuw leven in geblazen. Daar worden nu teken- en fotografie-cursussen gegeven. We hebben onder andere geëxperimenteerd met stroboscopische fotografie en met lightpainting: met licht tekenen in het donker. Daarbij kan het zijn dat je de lichtbron zelf wil laten zien, maar je kunt er ook voor kiezen alleen het effect van het licht te laten zien. Dat laatste heb ik gedaan met mijn boekenkast: sluitertijd op 30 seconden en met een zaklampje langs de boeken geschenen.

Ook hebben we met een andere techniek gewerkt: met lange sluitertijd zowel stilstaand als bewegend beeld in een foto krijgen. Omdat het bij mij natuurlijk toch weer om de boeken draait, heb ik hiervoor een collega in de Bibliotheek gevraagd te poseren. Voor de boekenkast (stilstaand) bladert zij door een boek (bewegend).

Een beetje Amsterdam in Spanje

Als ik met vakantie ben, ben ik altijd een beetje verbaasd als ik langs een plaatselijk reisbureau loop, waar je dan reclames ziet hangen voor zonnige vakanties, avontuurlijke rondreizen of stedentrips. Ik ben toch al met vakantie… Maar de mensen daar zijn natuurlijk gewoon thuis en willen ook wel eens weg. Dat Amsterdam populair is bij de Spanjaarden blijkt wel uit deze grote rij reisgidsen op de boekenafdeling van het grote warenhuis El Corte Inglés in Valencia.

Het Spaanse Valencia, mooie stad, mooie beeldjes!

Valencia stond al een tijdje op mijn verlanglijst; deze voorjaarsvakantie was het dan zover. En als ik tegenwoordig met vakantie ga, speur ik eerst het internet af op lezende beelden.
Valencia bleek een kunstenaar te hebben die veel van lezen hield, hij had wel drie beelden met een boek gemaakt: Esteve Edo. Het mooiste beeldje vind ik Niña leyendo. Ze was snel gevonden, want ze stond prominent in een plantsoentje.

De andere twee beeldjes moesten volgens de beschrijving in een park staan, maar waar in het park vertelde het verhaal niet. Nadeel van een park blijkt dan ineens dat er overal heggetjes, verscholen prieeltjes en afgelegen hoekjes zijn die het zoeken niet makkelijk maken. We hadden de moed al bijna opgegeven toen we toch een beeldje vonden. Inderdaad achter een heg.

Nu het derde beeld nog. Bij het terras liet ik een serveerster een plaatje zien van het beeldje dat ik zocht, maar mijn Spaans is niet zo best, en in Valencia spreken de mensen nauwelijks Engels. Wel zijn ze ontzettend behulpzaam. De vrouw liep meteen met me mee, maar niet naar een plek in het park, maar naar een soort opslagruimte. Met gebaren en twee woorden Engels probeerde ze me iets uit te leggen. Wat ik ervan begrepen heb: dit derde beeldje stond in het atelier voor reparatie.

Beeldje voor ProBiblio

ProBiblio is een Bibliotheek-organisatie in Hoofddorp. Ik was daar een keer voor een cursus, maar natuurlijk zonder fototoestel.
Jammer, want naast de ingang stond dit beeldje. Vandaag was ik terug, met camera.
Hans Bayens is de maker van deze ‘Krantenlezer’.