Ik spaar ABC-boeken. Veelal kinderboeken zoals de klassieker A is een Aapje of Nijntjes ABC. Ik heb inmiddels een kast vol. Maar dit boek staat er niet bij. De titel doet misschien vermoeden dat het een ABC-boek is, voor volwassenen weliswaar. Maar niks van dat al, het is een zeer technisch studieboek van mijn dochter die Electrotechniek studeert.
Geen ABC-boek dus, maar de titel is mooi, vandaar een foto.
We zijn een paar dagen in Leipzig en Dresden geweest. In de trein op weg naar Duitsland las ik het boekje over deze twee steden. Dresden is vooral bekend om z’n muziek (lees: Bach). Maar Leipzig bleek vooral een boekenstad te zijn geweest, met in vroeger tijden veel drukkerijtjes, uitgeverijen en een buchmesse. Ik wist het niet, maar was aangenaam verrast met wat ik allemaal tegen kwam.
Leipzig boekenstad laat zich duidelijk zien in de vele beelden. Deze jonge man met stapel boeken is ‘Der Markthelfer’ en staat in het Grafik Viertel, waar nog diverse andere reliefs en tekeningen te vinden waren van boekdrukkerijen, boekbinderijen, lithografen en andere boekenvakkers.
Ook dit is Leipzig boekenstad: veel boekwinkeltjes met mooie boeken. Helaas lees ik slecht Duits, anders zou ik deze hele serie zo kopen. Niet zozeer vanwege de inhoud, ze gaan over van alles en nog wat. Maar ik vind het zulke mooie boekjes. Prachtige gemarmerde kaftjes met ouderwetse etiketjes. Ook het binnenwerk is mooi vormgegeven. Om als pronkstuk in je kamer te hebben staan. Maar ja, als je geen Duits leest, is het ook zo wat.
Leipzig is een echte boekenstad van origine, maar Dresden mag er ook zijn. Zo is Erich Kästner in Dresden geboren. Hij wordt geëerd met een mooi beeldje.
Maar het bijzonderste beeldje vond ik toch wel dit groepje kinderen in de Pfarrgasse. Op de achtergrond vier klassieke koorknapen met in hun hand het zangboek Das treue Deutsche Herz. En een modern koorknaapje dat er bijna anderhalve eeuw later bijgezet is. Het beeld is een ‘Denkmal’ voor Julius Otto, koordirigent en componist. Het beeld is gemaakt door Gustav Kietz in 1886 en aangevuld door Niklas Klotz in 2010.
EG staat voor Erdgeschoss, vrij vertaald: begane grond. Dit is de leeshoek in de bibliotheek van Leipzig.
Geen lezend beeld, maar een lezende tekening. Zelfs een analfabeet kan hier de weg vinden.
We waren ook nog in de Deutsche Nationalbibliothek. Er zijn er twee, een in Frankfurt am Main en een dus in Leipzig.
Ik was aanvankelijk verbaasd dat deze Landesbibliothek niet in Berlijn zit, maar dat is toch een beetje een vreemde vraag van een Nederlander. Onze KB zit ook niet in de hoofdstad, maar in de hofstad.
In Groningen zijn we de Bibliotheek even ingelopen. Vooral de toegang vond ik mooi waar dit fraaie alfabet ons welkom heet.
Dit weekend was ik in het Noorden des lands. Op weg naar Groningen ben ik uitgestapt in Assen. Daar had ik drie lezende beelden gegoogeld. Helaas was de beeldenvangst nogal mager. Twee beelden stonden niet meer op hun plaats en het derde beeldje, midden op de Brink, stond er wel, maar was omgeven door zandhopen en bouwpuin. De Brink werd helemaal opnieuw geplaveid. Tussen de bouwwerkzaamheden door kon ik gelukkig nog een acceptabel fotootje maken.
Dan nog maar een foto van Bartje. Weliswaar geen lezend beeldje, maar wel een boekenbeeldje, naar het boek Bartje van Anne de Vries.
“Ik bid niet veur brune bonen.”
Bronzen beeldje van Suze Boschma-Berkhout, 1982.
Naar het originele kalkstenen beeldje van Bartje uit 1954
Ik wil een fotoserie maken over het BOEK: van kaft tot kaft. De inhoud is een van de eerste onderdelen die je meestal tegen komt. Deze inhoud uit Een normaal boek van Ronald Snijders & Fedor van Eldijk, is wel erg grappig.
Ik stop graag even voor een kopje koffie bij de Hema. Kan ik er meteen een plaspauze van maken.
Bij de Hema op de Nieuwendijk in Amsterdam hebben ze wel een heel toepasselijk toilet-bordje: lezende dame op de wc.
Deze krantenlezer staat in Enschede.
Er staat ook zo’n beeld in Doetinchem en in Oldenzaal. Ik kom vaak in Doetinchem en heb daar het beeld ook al diverse keren gefotografeerd. Maar nooit lukte het me om er een mooie foto van te maken. Het beeld staat voor de oude redactie van De Gelderlander, nu een café met een groot terras. De tafels en stoelen staan daar nogal in de weg. In Enschede was er beter met de achtergrond te dealen.
De Krantelezer is gemaakt door Don Dekker, 1979.
In Enschede voor Dagblad Tubantia / Twentsche Courant, in Doetinchem voor De Gelderlander.