Ik moest wel lachen, op Google Maps is haar gezichtje keurig geblurd. Alsof ze straks hier wegloopt en ze verder onherkenbaar door het leven moet kunnen.
Blijkbaar worden alle gezichten bij Google maps automatisch onherkenbaar gemaakt.
Maar zuster Birgitta blijft gewoon op haar plaats zitten, in de Maasstraat in Weert, en een ieder die dat wil, kan haar komen bewonderen.
Nog een laatste grappige bokeh. Ik ga op reis en neem mee…
… een lettertjes-auto en een lichtjes-trein.
Nog een keer bokeh-effect. Twee geliefden op een Barcelonees bankje. Lief hè!
Nog een laatste kerstfoto, met sfeervol kerstbokeh!
Het trucje met bokeh in een vormpje wilde ik al langer eens uitproberen. Het is eigenlijk heel simpel: een stuk zwart papier voor je lens met daarin een klein uitgesneden figuurtje. Het mooiste werkt dat natuurlijk met de kerstlampjes. De kerstboom moest dus nog even dienst doen als achtergrond-decor.
Morgen nog eentje met hartjes.
… en ze leefden nog lang en gelukkig.
Meer woorden heeft een sprookje niet nodig.
Een lekker kerstvakantie-werkje. De hele (Engelse) wereldliteratuur ligt in stukjes voor het oprapen.
Zelfs al weet je nog niet om welke titel dit gaat, je ziet zo aan de twee stukjes dat hier een Pinguin pocket komt te liggen.
Zelfs mijn kersthuisjes zijn helemaal in boekenstijl. In de loop van de jaren verzamelde ik een bibliotheek, een boekwinkel, een krantenkiosk en lezende en zingende poppetjes.
Het uitzicht is dan misschien niet heel romantisch, maar dit bankje is speciaal neergezet om lekker te mijmeren. Met een weidse blik over de ringvaart kan je er lekker tot rust komen. En ondertussen kan je je te goed doen aan alle mooie letters en spreuken op het bankje.
Het bankje staat in Aalsmeer, aan het einde van de Kanaalstraat.
De tijd van lekker buiten zitten met een krantje is alweer voorbij. De winter komt er aan. Deze twee vrouwen maken nog even gebruik van het mooie weer om buiten hun college-aantekeningen door te nemen of de krant te lezen.
Hij staat op de veerdam van het eiland en verwelkomt je als je aankomt met de veerboot: de dorpsomroeper van Schiermonnikoog.
‘De dorpsomroeper’, zo lees ik ‘vervult een centrale rol in de informatievoorziening op het eiland. Niet alleen voorziet hij de gemeenschap van informatie over evenementen en activiteiten, belangrijker nog: hij is het meest directe alarmeringssysteem bij calamiteiten. Ook in geval van een Hoogwater situatie waarbij de veerdienst wordt gestremd of erger nog de dijkbewaking moet worden ingesteld. Ook bij ijsgang of kruiend ijs, waarbij de veerdam niet meer toegankelijk is, vervult hij een centrale rol.’
In 1776 werd de eerste dorpsomroeper aangesteld. Ongeveer 60 keer per jaar moest hij in actie komen, daarbij moest hij 65 keer z’n boodschap voorlezen over een route van 18 km.
De meerpaal kwam er op initiatief van dorpsomroeper Jelle Woudstra. Hij kwam met het idee een informatiepaneel te plaatsen met daarop de waterstanden. De veerdam staat namelijk regelmatig onder water, hij ligt slecht 1,90 m boven NAP. De hoogste waterstand is gemeten op 1 november 2006: 3.56 m boven NAP.
Het is duidelijk een geliefd foto-object, ik ben niet de enige die hem vastlegt.