Ik was in Parijs… Normaal gesproken zeg je dat met een brede glimlach. Parijs, heerlijk, wie wil daar nu niet naar toe. Maar ik was er op 13 november, tijdens de aanslagen.
De dag begon zo gewoon. In het zonnetje lekker door de stad geslenterd, op een terrasje koffie gedronken, foto’s gemaakt van een lezend beeld dat nog op mijn lijstje stond: Gutenberg.

’s Middags moest mijn dochter werken – ze is au pair – en heb ik haar en de kindertjes gezelschap gehouden. ’s Avonds lekker gegeten, nog een wijntje op een terrasje. Parijs zoals Parijs hoort te zijn.
Voor de zaterdag hadden we een heel progamma uitgestippeld. Naar de markt, een mooie boekwinkel, nog een lezend beeldje en ’s middags naar Paris Photo, want daar kwam ik eigenlijk voor. Het ging allemaal niet door. Musea dicht, geen markten en de Parijzenaars werd geadviseerd niet de deur uit te gaan.
We hebben een tijd zitten dubben, blijven we thuis of durven we toch de straat op. Je kunt ook niet eindeloos binnen blijven zitten.
Uiteindelijk zijn we toch maar gaan wandelen. De Champs Elysées was rustig, weinig mensen bij de Arc de Triomphe, wonderlijke ervaring op een zaterdagmiddag. Maar bij Saint Germain de Prés was het normaal druk, veel mensen op straat en in de café’s. Gaat Parijs dan toch gewoon door?

Ook wij pakten de draad weer op. ’s Avonds hebben we in een prachtig restaurant gegeten: Mollard. Geen afbeeldingen van lezende mensen, maar wel schitterende tegelplateau’s in Art Nouveau. Op hun website staan mooie foto’s.
Zondag zijn we naar de Bibliotheque Nationale gegaan. Twee jaar geleden was ik daar al langs gelopen voor een lezend beeld, maar het gebouw stond toen van boven tot beneden in de stijgers.
Dit jaar had ik meer geluk; er werd nog wel gewerkt, maar het grootste deel van het werk zat erop en dit reliëf was weer mooi opgeknapt.