Drukrproefcontrole

Deze drie mannen staan niet over de krant gebogen om het laatste nieuws te bespreken. Dit zijn drukkers die de drukproef controleren.

Het zijn de drukkers van Senefelder Misset in Doetinchem.
Beeld is aangeboden door Herman Vermeer en staat in de Burgemeester van Nispenstraat, voor het stadsmuseum.

Muziek en vreugde

Een heel enkele keer gebeurt het me nog, dat ik in Amsterdam een boekenbeeld tegenkom dat ik niet ken. Deze week liep in te dwalen rond de Linnaeusstraat en las op een bordje de Oetewalerstraat. Ik had nog nooit van deze straat gehoord. Nu ja, straat, eerder een straatje, maar een heel grappige naam. En nog leuker werd het toen ik daar ook nog een boekenbeeld ontdekte. Een beeld met een roerige geschiedenis zelfs.

Muziek en vreugde heet het en is gemaakt door kunstenaar Bart van Hove, ter verfraaiing van de gevel van de Amsterdamse Stadsschouwburg aan het Leidseplein.

De twee architecten hadden bij een verbouwing in 1874 al ruimte overgelaten voor een beeldengroep, maar daar was na de verbouwing geen geld meer voor. Toen het gebouw rond 1880 opnieuw verbouwd moest worden, werd voorgesteld om voor die ruimte alsnog beelden te laten maken. Van Hove leverde in totaal zes beelden. De beelden waren net geplaatst toen er op 20 februari 1890 in de schouwburg brand uitbrak.
Bij deze brand ging vrijwel het hele gebouw in vlammen op, slechts een paar geblakerde muren bleven over. Twee beelden konden nog worden gered: ‘Muziek en vreugde’ en ‘Comedie allegorie’.
De twee beelden begonnen een zwerftocht door de stad. Van 1950 tot 1987 stonden ze in de tuin van Beatrixoord aan het Oosterpark. Vervolgens belandden ze op de gemeentewerf in afwachting van nieuwe plaatsing. Na een renovatie werd Muziek en vreugde geplaatst in de tuin van het stadsdeelkantoor van Amsterdam-Oost aan de Linnaeusstraat 89. Toen het stadsdeel later een nieuw kantoor betrok aan de Oranje-Vrijstaatkade bleef Muziek en vreugde staan waar het stond.

Bijzondere datum

Op dit stempelbriefje staan allemaal data die niet kunnen, 31 november, 32 januari, 72 april of 29 februari 2023. Die laatste ziet er natuurlijk niet zo vreemd uit, want vandaag is het 29 februari.

Dit is een foto uit mijn nieuwe serie foto’s met boekonderdelen. Van stempelbriefjes die vroeger altijd in de biebboeken geplakt zaten, tot het kapitaalbandje of het leeslint.
Komende tijd dus meer van dit soort foto’s.

Het lezertje in Vught

Dit lezertje staat in de bibliotheek in Vught. Het staat in een hoekje naast de trap.

Tijdens een schrijfworkshop schreef een van de deelnemers dit verhaaltje erbij:

Het lezertje
Zo verstopt in een hoekje, zit je daar te lezen. Benen over elkaar geslagen, boek op schoot. Onbeweeglijk, roerloos als een reiger, staar je in je boek. Helemaal alleen in je eigen wereld, omringd door de figuren in je boek. Ik ben benieuwd naar het verhaal dat je zo in de ban heeft. Je leest, niets kan je afleiden. Vergenoegd, verstild, zo helemaal opgaand in het verhaal. Je zucht er nog net niet bij van genoegen.

Maar niet alleen dit lezertje trok mij naar Vught, ook de bijzondere bibliotheek. Die zit namelijk in een kerk.

Allgemeine Lesegesellschaft

We zijn al heel wat keren in Basel geweest, maar deze mooie bibliotheek zijn we al die keren gewoon voorbij gelopen.
Dit keer kwamen we van de Rijnoever, we waren net overgevaren met het bootje. Ook dat hadden we nog nooit eerder gedaan. Het weggetje naar boven liep langs deze bibliotheek.

Volgens de folder is de Allgemeine Lesegesellschaft Basel een plek voor lezen en ontspanning in het hart van de stad. Al meer dan tweehonderddertig jaar biedt het zijn gebruikers toegang tot boeken, kranten en tijdschriften in een waardige sfeer. Het werd opgericht in 1787 en is een van de weinige directe getuigenissen van de Verlichting in de stad. De doelstellingen zijn in al die jaren niet veranderd: gemakkelijke toegang tot literatuur en hedendaagse kennis, ruimte voor gesprekken en discussie of gewoon om te genieten van een kopje koffie.
Zoals bijna alle verenigingen stond ook het Lesegesellschaft aanvankelijk alleen open voor mannen, tegenwoordig zijn er ook veel vrouwen lid.

Ogen

Ogen is het thema deze keer van onze fotoclub. Best lastig, want hoe krijg je ogen mooi en vooral interessant in beeld.
Ook dit keer zocht ik mijn heil bij de boeken. En dat vond ik bij De ogen van Roosje, van Clare Lennart. Het was een van mijn eerste ‘grote-mensen-boeken’, 1e klas middelbare school. En daarna ben ik nooit meer gestopt met lezen.

Dit is mijn plek

Deze wulpse dame fotografeerde ik al eerder. Ze hangt in het Begijnhof in Amsterdam. Maar de vorige keer was haar boek nog maagdelijk leeg. Nu staat er iets in geschreven. Ik ben benieuwd hoe het verhaal verder gaat…

Hic est orpus enim meum: want dit is mijn plek.

In het Begijnhof vond ik nog een gevel steen met boek. Het toont Johannes de evangelist die in een boek schrijft, met achter hem een adelaar.
Johannes is naast Matteüs, Marcus en Lucas een van de vier evangelisten die het leven van Jezus beschreven. Alle vier de evangelisten hebben een eigen symbool. Voor Johannes is dat de adelaar. Johannes begint zijn evangelie met een filosofische beschouwing over tijd en eeuwigheid. Het past mooi bij een adelaar die hoog boven de aarde zweeft.